نام کاربری:   کلمه عبور:        کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟  |  ثبت نام

در منزل امام صادق (ع) اوضاع با همیشه فرق داشت. همه نگران و مضطرب دست به دعا برداشته بودند. دشمن، آن حضرت را با انگور آغشته به زهر مسموم نموده بود. اینک امام در بستر آرمیده و آخرین دقایق عمر را سپری می کردند. در آن لحظات اندوهبار و پر التهاب حضرت چشم گشوده فرمودند: خویشان مرا جمع کنید. چیزی نگذشت که همه بستگان گرد ایشان جمع شدند تا با چشمانی اشکبار آخرین سفارش های مولی و امام زمانشان را بشنوند. اما آیا سفارش امام چه بود ؟ چه مطلب مهمی است که باید همه از آن آگاه شده و به گوش تک تک انسان ها می رسید؟




سرانجام پس از دقایقی امام سربرگردانده و نگاه خود را به دیدگان مضطرب حاضرین دوختند و فرمودند :

«بدانید که شفاعت ما به کسانی که نماز را سبک شمارند نخواهد رسید.» (مفاتیح الجنان اعمال شوال)

در این جمله کوتاه امام صادق (ع) پیامی مهم و عمیقی برای همه انسان ها و در همه ی زمان ها نهفته است. پیامی که زیرکان نکته سنج را متوجه خود ساخته و نسخه ای همیشگی در اختیارشان قرار می دهد.

در این کلام گهر بار دست کم دو نکته مهم به چشم می خورد :

اول - تاکید و اهمیت دادن به نماز و شأن آن.

دوم - تذکر نسبت به مسئله شفاعت و جایگاه آن .



نسبت به نماز - به عنوان یکی از مهمترین وظایف و احکام شرعی مطرح شده در قرآن کریم و احادیث معصومین (ع)- توصیه های زیادی وجود دارد، اما اینکه امام صادق (ع) در واپسین دقایق زندگی، آخرین فرصت و کلام خو را بدان اختصاص داده اند صرفا توصیه و تأکید روی انجام یکی از وظایف شرعی بوده است یا آنکه نماز عبارت است از روح و حقیقتی عظیم که نماز ظاهری ما تنها یک جلوه از آن به حساب می آید ؟

نماز در آیات بسیاری از قرآن مورد توجه قرار داده شد از جمله در سوره بقره آیه ۲۴ می فرماید :

«محافظت کنید در اوقات نماز خصوصا نماز وسطی و به اطاعت خداوند قیام کنید

از امام باقر (ع) روایت شده که فرمودند :

«منظور از نماز، پیامبر (ص) و علی و فاطمه و حسن و حسین (ع) می باشند و منظور از وسطی علی، (ع) است و منظور از قانتین، ائمه معصومین می باشند (تفسیر جامع ج۱ ص ۳۴۷)

و نیز در سوره عنکبوت آیه ۴۵ می خوانیم :

«آنچه از کتاب بر تو وحی شده بخوان و نماز را بپای دار همانا نماز از هر کار زشت و ناپسند باز می دارد و هر آینه ذکر خدا بزرگتر است و خدا می داند آنچه می کنید

در کافی از امام باقر (ع) نقل شده که راوی پرسید آیا بنابر این آیه، نماز سخن می گوید؟

امام فرمود خدا رحمت کند ضعیفان شیعه را که اهل تسلیم هستند و سپس پاسخ دادند:

«بله نماز سخن می گوید و صورت و چهره دارد و امروز نهی می کند

راوی گفت: من نمی توانم چنین سخنی را برای مردم نقل کنم.

حضرت فرمودند : مگر این افراد از شیعیان نیستند، هر کس نماز را نشناسد حق ما را انکار کرده است و بعد فرمود آیا میل داری قرآن را به گوش تو برسانم همانا نماز باز می دارد از فحشا و منکر. نهی، کلام است و فحشا و منکر، مردانی هستند. (روان جاوید ج۴ ص ۲۳۲)

درواقع امام با سخنان خود از آنها نهی می نماید.

واژه« فحشاء و منکر» در آیات دیگری نیز مورد نکوهش قرار گرفته است. امام باقر (ع) ذیل آیه ۹۲ سوره نحل فرموده اند:

«منظور از «فحشاء و منکر و بغی» اولی و دومی و سومی می باشند . » (تفسیر جامع ج۴ ص ۶۰ )

علی (ع) در خطبه افتخار چنین می فرمایند :

«من صاحب نماز هستم در حضر و سفر، بلکه ما هستیم نماز و روزه و شب ها و روزها ...» (مشارق ص ۱۶۵)

از همه روایات فوق نتیجه می گیریم که نمازی که ما به عنوان یکی از اعمال عبادی خود هر روزه انجام می دهیم دارای باطنی است و محتوایی بس عمیق و عظیم، که این صورت ظاهری بدون درک و فهم و معرفت آن، شبهی بیش نبوده و خالی از هر گونه اثر و تأثیر. آن حقیقت قدسی با عظمت چیزی نیست جز امر ولایت. با پذیرش ولایت است که اعمال ظاهری و وظایف شرعی ما مورد قبول واقع می شوند و اثر خودرا باقی می گذارند، نماز با ولایت است که می تواند فحشاء و منکر را از ما دور نماید، همان فحشاء و منکری که به تصریح روایات چکیده و تجسم و سمبل آن غاصبان حق علی (ع) یعنی اولی و دومی و سومی می باشند.

با اعتقاد به گوهر ولایت است که در مشکلات و ناملایمات زندگی، به سراغ صبر و صلاة رفته و با خواندن نماز، پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) را به یاری می طلبیم و خود را از مخمصه ها می رهانیم. با چنین اعتقادی است که در روز حشر، نماز ما به صورت جوانی زیبا و خوش رو تجسم پیدا کرده و درمواقف قیامت به کمکمان آمده و ما را به رستگاری می رساند.

و اما در مورد شفاعت که نکته دوم این پیام امام صادق(ع) است:

در روایتی از امام موسی بن جعفر (ع) چنین آمده

«روز قیامت شفاعت ما آل محمد (ص) به کسی نمی رسد مگر آنهایی که در دنیا مطیع و پیرو آل محمد (ص) بوده قولا و عملا، و با دوستی و محبت آن بزرگواران از دنیا رفته باشند ( تفسیر جامع ج۴ ص ۲۸۸ )

بنا بر وصیت امام صادق (ع) کسی که به نماز بی اعتنایی کند در قیامت از شفاعت محروم خواهد گشت، یعنی برای برخورداری از شفاعت ما خاندان، باید به نماز توجه ویژه صورت پذیرد، از طرفی در روایت فوق امام موسی بن جعفر(ع) می فرمایند برای برخورداری از شفاعت ما خاندان باید ولایت و محبت آنها را پذیرفت، لذا استنتاج منطقی که از دو گزاره مذکور صورت می پذیرد چیزی نیست جز تساوی نماز(صلاة) و ولایت حضرت محمد(ص) و آل محمد(ص).

در اینجا بد نیست این بحث را با روایت سومی تکمیل نموده و به اتمام برسانیم. پیامبر (ص) می فرمایند :

«هر کس احسانی به تارک صلاة بکند اگر چه به لقمه ای از طعام یا لباس پوشاندنی باشد، مانند آن است که هفتاد پیغمبر را به قتل رسانده باشد

اکنون با استفاده از کلیدها و نشانه هایی که در اختیار داریم، به راحتی در می یابیم که چرا پیامبر(ص) چنین ترسیم تکان دهنده ای از تارک الصلاة ارائه نموده اند و یاری دهنده او را بدینسان سرزنش می کنند.

ولایت نه تنها همچون روحی قدسی در اعمال و شرایع و احکام ما دمیده شده و به آنها تجسم داده و جان می بخشد بلکه در جای جای قرآن کریم، این منشور نجات بخش بشر حضور پیدا کرده و جلوه گر می شود. ابداً دور از ذهن و عجیب نیست که می بینم بیشترین آیات این کتاب آسمانی به مسئله ولایت اشاره کرده و همچون نشانی و علامتی ما را به سمت اهل بیت هدایت می نمایند زیرا که این خاندان، صاحب و ترجمان قرآن کریم بوده و همچون روح برای کالبد واژه و اژه های آن. هر کس زلال معرفت را از سرچشمه اصلی و حقیقی آن نوشیده باشد به روشنی می یابد و وجدان می کند که اهل بیت(ع) و قرآن، تارو پود تنیده یک حقیقت اند و جدایی ناپذیر همانگونه که پیامبر(ص) در حدیث ثقلین فرموده اند من دو چیز گران بها در میان شما به یادگار می گذارم، قرآن و اهل بیتم، که هرکه به این دو چنگ زند هرگز گمراه نمی گردد و این دو از یکدیگر جدا نمی شوند...(عبقات الانوار)

باری امام جعفر صادق (ع) این بزرگ پیشوای مذهب جعفری که همه عمر با برکت خود را صرف احیاء محتوای دین خویش نمود، حتی در آخرین دقایق زندگی نیز رسالت الهی خویش را از یاد نبرده و یک بار دیگر بر تمسک به حبل ولایت تاکید نمودند.

کتابچه "اربعین، اجتماع قلب ها"

... وَ لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَى حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِهَا مِنْهُمْ بِنَا فَمَا يَحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا يَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَكْرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ وَ اللَّهُ الْمُسْتَعانُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ .
الإحتجاج على أهل اللجاج    ج‏2   ص 499
بی تردید اجتماع و اصلاح قلوب شیعیان آرزوی قلبی مولایمان امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می باشد ....
 محرم و مراسم و آئین های مقدس و با شکوه آن فرصتی است تا مؤمنین زیرخیمه این صاحب عزای دلسوخته و "پدر مهربان" مشق همدلی و همبستگی کنند.
گروه تحقیق و مطالعه "پدرمهربان" با هدف تذکّر به ارزش و جایگاه این پیوند مقدس و دعوت به آن ، به ویژه در ایام اربعین و حرکت عظیم و شکوهمند جهانی به مقصد بارگاه حسینی، اقدام به تهیه کتابچه ای به نام "اربعین،اجتماع قلب ها" در سه زبان فارسی ، عربی و انگلیسی نموده است.
علاقمندان و عزاداران گرامی می توانند برای تهیه کتابچه به شماره 09392404609 پیام ارسال نمایند.
ضمناً  قیمت هر کتابک 500 تومان است که صرف تأمین هزینه چاپ های بعدی خواهد شد.