هستی به صد جلوه و آزین رنگ جشن به خود گرفته و در امواج شور و نشاط غوطه ور گشته است.

بزم میلاد برترین بانوی جهان، دخت خاتم پیامبران حضرت زهرای اطهر سلام الله علیها است.

این گرامی ترین مام، مادر یازده پیشوای صادق است، اُم آخرین دُرّ صدف امکان، مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف.

روز مادر است! هنگام دست بوسیدن و هدیه بردن.

اگر بناست امروز زیر این طاق لاجوردین به حقیقت، هدیه ای داده و ارمغانی گرفته شود، این مهدی یگانه دُردانه ی وجود می باشد که طَبَق کشیده و تُحفه می برد و آن که می گیردصدیقه ی طاهره نازنین دختر خدیجه است.

بی شک آن مهین بانوی خلقت، تنها لایق گرفتن چنان پیشکشی است.

آن والاترین مادر که حق هستی و حیات بر عالمیان داشته و یازده غنچه ی معطر ولایت بر گلبن وجودش روییده اند؛ همو که از رنج و شکنج و ایثار و جانفشانی اش مصباح هدایت افروخته و فروزان مانده است.

لیک اما ما چه طور؟! چرا ما نتوانیم در این میانه، به محبت جلوه ای نموده و شاخه گلی، گلبرگی بر این طبق کریمانه نهاده و از این داد و ستد عطر آگین حظّی ببریم که:

در دل دوست به هر حیله رهی باید جست.

هدیه ای به نیابت از برترین فرزندان پیشکش گرامی ترین مادران؛

و چه تحفه ای مناسب تر از عملی صالح و خالی از عُجب و ریا، آن گونه که از خود این بزرگواران فرا گرفته ایم:

موسی بن قاسم می گوید: خدمت امام محمد تقی علیه السلام عرض کردم:

«...من همان گونه که از شما درخواست اجازه نموده و به من اجازه داده بودید، برای هر یک از شما هر قدر که خدا خواست طواف به جای آوردم، سپس نکته ای به قلبم افتاد و به آن عمل کردم.

امام پرسیدند: آن نکته چه بود؟!

گفتم این که: یک روز به نیابت از طرف رسول خدا صلی الله علیه و آله طواف انجام دادم.

امام سه بار بر رسول خدا صلوات فرستادند و من ادامه دادم:

روز بعد به نیابت از طرف امیرالمومنین علی علیه السلام طواف نمودم؛

روز سوم به نیابت از طرف امام حسن مجتبی علیه السلام؛

روز چهارم به نیابت از طرف امام حسین علیه السلام؛

روز پنجم به نیابت از طرف امام علی بن الحسین علیه السلام؛

روز ششم به نیابت از طرف امام محمد بن علی علیه السلام؛

روز هفتم به نیابت از طرف امام جعفر بن محمد علیه السلام؛

روز هشتم از طرف امام موسی بن جعفر علیه السلام؛

روز نهم به نیابت از طرف امام علی بن موسی علیه السلام؛

و روز دهم به نیابت از طرف شما ای سید، من طواف به جای آوردم.

چون اینان کسانی هستند که دینداری من به درگاه خداوند به واسطه ی ولایت ایشان می باشد.

امام فرمود: به خدا سوگند همین طور است. تو بر دینی هستی که خداوند جز آن را از بندگان خویش قبول نمی کند.

سپس من ادامه دادم:

گاهی اوقات نیز به نیابت از طرف مادر شما فاطمه سلام الله علیها طواف کرده ام، گاهی نیز نکرده ام.

پس فرمود: بیش از این برای او طواف به جای آور که همانا این با فضیلت تر است از آن چه که تا کنون انجام می دادی ان شاء الله!»

(وسائل الشیعه/باب استحباب طواف به نیابت از طرف معصومین/ص۲۰)

لذا این هدیه ی ما خواه طواف باشد یا هر عمل مستحبی دیگر، گرچه آن بزرگواران از عطای ما بی نیازند، می تواند بهانه ی وصلی باشد و پیام آور محبتی، که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند:

«هدیه کنید و ایجاد محبت نمایید.» (سفینه البحار/ ماده هدی)