بسم الله الرحمان الرحیم

 

شعور شتر

 

در کتاب بسیار ارزشمند  "عین الحیات" از تألیفات عالم ربانی مرحوم مجلسی رحمت الله  علیه ، حکایتی شیرین از معجزات پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله  و سلّم‏ نقل شده است که مضمون آن چنین است :

 

 روزی پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله  به  همراه علی علیه السلام و  اصحاب از مسیری می گذشتند.

 

یکی از همراهان گفت یا رسول الله چقدر خوشوقتیم که در کنار شما قدم می زنیم و از نصایح گهر بارتان پند می گیریم و ....

 

لیک آن دیگر سخنش را قطع کرد و گفت : نگاه کنید آنجا کنار جاده شتری ایستاده به ما نگاه می کند انگار منتظر رسیدن ماست.

 

ـ بله به نظر می رسد با حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله  کار دارد راه باز کنید جلو بیاید.

 

ـ آه ببینید حیوان چکار می کند سر در گوش آن حضرت برده چیزی زمزمه می کند.

 

ـ سخن گفتن شتر! این واقعا معجزه ایست که جز از پیامبر ان سر نمی زند.

 

ـ آری لیک رسول خدا پیش از این نیز از این چنین معجزاتی داشته اند.

 

ـ ای رسول الله این شتر چه گفت گویا خواهشی از شما داشت؟

 

ـ بله یاران من، این حیوان از صاحب خودش شکایت دارد وی گوید با او بد رفتاری می کند لذا نمی خواهد مرکب این مرد باشد راستی چه کسی صاحب این شتر را می شناسد او را صدا بزنید تا اینجا بیاید...

 

ـ ای حبیب خدا  من صاحبش را می شناسم الان او را صدا می زنم .

 

چیزی نگذشت که صاحب شتر به محضر پیامبر رسید و چنین گفت:

 

سلام بر تو ای حبیب خدا  گوش به فرمانم  ر امری دارید به فرمائید ...

 

ـ سلام بر تو ای صاحب  شتر! بیا همین امروز این حیوان را به بازار ببر و  آن را به فروش برسان تا شخص دیگری مالک آن گردد،  بلکه خاطرحیوان آسوده و دلش شاد شود.

 

ـ اگر این فرمان شماست،  حتماً اطاعت می کنم ای فرستاده خدا.

 

رسول خدا  و یارانش قصد حرکت داشتند که کسی گفت:

 

ـ نگاه کنید یا رسول الله این شتر همچنان به دنبال ما می آید گویا باز هم کاری دارد !

 

ـ ببینید چطور سر در گوش پیامبر برده گویی ناله و استغاثه می کند یعنی چه حاجتی دارد ؟

 

ـ ای حبیب خدا این حیوان دیگر چه می گوید؟

 

ـ یاعلی پیش بیا این شتر می گوید من نمی خواهم به هر کسی فروخته شوم ، التماس می کنم مرا به بهترینِ مردم بدهید می خواهم گرامی ترین صاحبان را داشته باشم  .

 

پس ، ای علی تو خودت این شتر را بخر تا به آرزویش برسد.

 

آری این چنین بود که علی علیه السلام این حیوان با معرفت را از صاحبش خریداری کرد و تا جنگ صفین مالک و صاحب او بود ....

 

عین الحیات صفحه 60    معجزه هفدهم

 

 

 

آیا نباید به شعور و درک و اعتقاد این حیوان نجیب آفرین گفت؟

 

وقتی که به این میزان از معرفت رسیده که باید همواره قدردان نعمت وجود پیامبر خدا و خاندان و جانشینان گرامی او باشد و  دریافته که اگر خویشتن را در مسیر این طبیبان دوّار قرار دهد می تواند برای درد هایش درمان و برای حاجت هایش اجابت بگیرد.

 

امام على «ع»: (پيامبر يا جانشين او) پزشكى است كه با طبابت خود دوره گردى مى‏كند؛ مرهمهاى خود را به خوبى درهم آميخته، و اسباب داغ كردن خود را نيكو گرم كرده است، و آنها را هر جا كه مورد نياز باشد مى‏نهد: در دلهاى كور، و گوشهاى كر، و زبانهاى گنگ؛ با داروهاى خود به جستجوى هر جا غفلت است (و هر كس غافل) و هر جا حيرت است (و هر كس حيران)، بر مى‏خيزد.

 

الحياة / ترجمه احمد آرام ؛ ج‏2 ؛ ص39

 

او نیک می داند که در خیر و نیکی نباید به حد کم و کوچک  بسنده نماید در حالی که می تواند برترین و والاترین صاحب اختیاران و سروران چون امیرالمؤمنین علی علیه السلام را داشته باشد پس توقف خود را  در محضر فرستاده خداوند طولانی و تواضع و تمنای خویش را بیشتر نمود تا آن که  به بهترین نتایج و پاداش ها رسید ...

 

خواستن و طلب کردن ،زاری و استغاثه به درگاه الهی و توسل و واسطه قرار دادن  پیامبر خدا و جانشینان پاک او سرمایه عظیم و نعمت بزرگی است که از طریق مداومت بدان می شود به  نهایت کمال و تعالی و حقیقی دست پیدا کرد.

 

اینک از خداوند در خواست می کنیم به ما نیز درک و معرفتی عطا کند تا ما هم قدر دان نعمت وجود پیامبر خدا و خاندان مطهرش باشیم و حضور آنان را به عنوان طبیب دوّار وجدان نماییم  همه عمر در مسیرشان قرار بگیریم وحوائج مادی و معنوی و سعادت دنیا و آخرت خویش و سرانجام داروی درد های جسم  و روح خود را از او تمنا نماییم از خواستن و طلب باز نمانیم.

 

 

-- 

ٍ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ‏