غدیر را جشن بگیریم ...

اما آن گونه که "پدر مهربان" می پسندد.

 

غدیر با شکوه ترین ... بی نظیرترین ...مهمترین ....تعیین کننده ترین اتفاق خلقت است...؛ آنگونه که هیچ نویسنده، محقق و اندیشمندی را توان آن نیست که ابعاد و ژرفایش را به قلم شرح درآورده و ویژگی های آن را برای مخاطبین خود توصیف نماید... .

جلوه ی با ابهت این واقعه، جهانیان را به وجد آورده و شوری در هستی می آفریند و موجی از سرور می پراکند.

هر که او را پرتویی از ایمان و یقین در دل هست، با اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام ـ این شاهدان، پرچمداران و صدرنشینان خلقت ـ همراه گشته و برای گرامیداشت و تعظیم این حقیقت ناب از خود حرکتی نشان داده و به تکاپو افتاده، شور آفرینی می کند.

پس در خور توان و سعی خود پرچمی  می افرازد، گلی بر می افشاند،  نقلی می ریزد، شادیی...، شعفی...، سرودی...، نغمه ای...، طربی... .

لیک می دانیم و می دانید که آیین های الهی و اعیاد مکتبی را  ادب و آدابی در خور شأن خویش است: مجالس و مراسمی شایسته، فخیم، فاخر، سنگین، پر محتوا، آموزنده و کمال آفرین؛

سرشار از معنویت، عبودیت و رضایت خداوندی؛

غرور انگیز اما نه دروغین و خیالی؛

رنگین کمانی پر راز و رمز اما نه فریبنده، پوشالی، پوچ و تو خالی؛

با نشاط و شادمانی نه ابتذال و معصیت، جشن و سروری  بدور از بیهودگی و اباحه گری؛

مدح و شعر و غزل، اما نه لهو و لغو و هرزه خوانی؛

کاروان شادی، اما نه کارناوال لودگی با دف و طبل و ساز و نی و محافلی شیطانی... .

آری کشانیدن جشن و شادی شیعیان در روز غدیر به قیل و قال و هیاهو... بزم لهو ولعب، از ایده ها و اهداف شیطان و حزب و سپاهیان و درباریان این دشمن بیشک و تردید ولایت است.

او به عمد می کوشد تا آرمان های غدیر را به بیراهه افکنده، غدیریان را از مسیر رضایت الهی منحرف سازد.

که اگر نتوانست ـ به وسیله ایادی خود ـ در آن روز آسمانی در میعادگاه  جحفه از برافراشته شدن این پرچم الهی مانع گردد، لا اقل امروز زهر خود را ریخته و به هر طریق که می تواند از پیاده شدن آرمان های آن ممانعت نماید: با کندن چاه و چاله های بی شمار در مسیر ظهور، غیبت را طولانی تر نماید و بندگان را از حس و حال معنوی و فضای دعا برای تعجیل فرج باز دارد... .

 پس برایش چه بهتر که جشن و شادمانی غدیر را به اباهه و وقت گذرانی و آوازه خوانی کشد و بر شمار یاری کنندگان خویش افزوده دل صاحب اختیار و میراث دار غدیر را پرخون سازد ... .