زندگی در مزبله!

برای همه ما پیش آمده موقع عبور از کوچه و خیابانهای شهر به آدم هایی برخورده باشیم که خونه و زندگی درست و حسابی ندارند. روزها توی کوچه پرسه می زنند و از توی زباله ها غذا پیدا می کنند و شب ها کنار خیابون ها می خوابند. توی دنیای اونا انگار زندگی زیبا معنایی نداره چون به همون مزبله ها خوگرفتن و عادت کردن.

اما خود ما چی؟ طرز زندگیمون، خوردن ها و پوشیدن هامون، نشست و برخاست هامون، راه و روش ما هم در شرایط فعلی در مقایسه با همون دنیایی که دورنمایی از اون را برای عصر ظهور امام زمان(عج) ترسیم کرده اند، چگونه است؟

«در آن هنگام زمین گنجینه های خود را برای او آشکار می سازد و برکت هایش را بیرون می فرستد، دیگر انسان برای صدقه و بخشش محلی پیدا نمی کند زیرا بی نیازی همه مومنان را شامل می شود.»

روزگار رهایی،ج۲،ص۵۹۶

در روایت دیگری می فرماید:

اموال را چون سیل می ریزد، ثروت را کلان کلان می بخشد و آن را نمی شمارد.

روزگار رهایی،ص۵۹۷

زندگی فعلی ما حکم همون لولیدن در مزبله ها رو داره، ما مثل همون آدم های سرگردون توی خیابونهایی که توی زباله ها پرسه می زنند به حساب می یایم اما خدا نکنه که ما به این زندگی عادت کرده و خو گرفته باشیم تا جایی که سراغی هم از اون دنیای زیبا، باشکوه و سرشار از خرمی و آسایش نگیریم.

به فکرمون هم نرسه که اگر اون دنیای زیبا رو بخواهیم و آرزوش رو داشته باشیم باید سراغ مولای خودمون حضرت مهدی(عج) بریم و از خدا بخواهیم که با تعجیل در ظهور اون بزرگوار و با گستردن عدل و قسط در جهان به ما فرصت بده چند صباحی هم طعم زندگی واقعی رو بچشیم.

خدا نکنه که به مزبله خو گرفته و عادت کرده باشیم.