همین جمعه!

عمریست که جهان تشنه عدالت است.

عمریست که جهان چشم براه دولت حق است.

عمریست که هستی در انتظار سامان است.

شنبه :

تاجران و ابناء دنیا، آمدند تا با مال و ثروت و زر و زیور، زخم های کهنه این جهان بی سر و سامان را تیمار کنند...

یکشنبه :

پرچم داران علم و دانش و صنعت، پای پیش نهادند تا با تکنولوژی و نظریات علمی، سعادت ونیکبختی را به بشریت هدیه نمایند...

دوشنبه :

زور مداران و نظامیان صاحب قدرت، به میدان آمدند و کوشیدند، آرامش را با زور بر جوامع حاکم سازند و صلح جهانی را با جنگ به جهان تحمیل نمایند...

سه شنبه :

حکومت مداران و سیاست پردازان، ادعا کردند که با طرح های پیچیده و تدبیرهای زیرکانه و رایزنیهای سیاسی، خواهند توانست نظم جهانی را حاکم سازند...

چهارشنبه :

صوفی مسلکان عرفان پیشه، پا به عرصه نهادند و کوشیدند با فلسفه بافی و معناگرایی و معرفت باطنی جهان را به حقیقت خود بازگردانند...

پنج شنبه :

دین مداران و مذهب گرایان نوین، به صحنه آمدند تا با قرائت خود از دین، هنجارهای جامعه را اصلاح و چرخ حکومت را برمدار دین بچرخانند و طعم عدالت و امنیت و آسایش را به بشریت بچشانند...

همه آمدند و رفتند؛ اما جهان همچنان تشنه مانده است، تشنه علم، عدالت، امنیت، حقیقت، سعادت، تشنه تو!...

جمـعه :

امروز نوبت توسـت؛ در همه احـوال، ما با گـردنی برافراشـته و سربلـند ایسـتادیم و ندا دردادیم که :

صاحبخانه سزاوارتر است به سروسامان دادن خانه؛

سعادت جهانیان را تنها، سعادت شناسان به آن هدیه خواهند کرد؛

خرمن این هستی آشفته را تنها، مرد کهن آن خواهد کوفت؛

کدخدای عالم، همانیست که خدای هستی به او کد خدایی بخشیده ؛

ما از پنجشنبه تا جمعه به او نازیدیم و به نامش فخر نمودیم،

و امروز بی هیچ شرط و نشانه ای، انتظار آمدنش را می کشیم،

آخر امروز جمعه است : و هذا یوم متوقع فیه ظهورک و الفرج فیه للمؤمنین علی یدک