ترسیم انتظار

اینجا کنار دروازه شهر هوا سرد است، زمین پوشیده از برف در گرگ و میش صبح، با تلالوئی سیمگون می درخشد، اسبان قوی بنیه گردن کشیده در حالی که بخار از بینی آنها بیرون می پراکند آماده باش ایستاده اند، درکنارشان شیر مردانی دلاور با قامتی استوار، لباس رزم پوشیده و سلاح بر کف گرفته اند،

"آنها قومی هستند که با صبر و شکیبایی خود بر خدا منت نمی نهند و جانبازی خود را در راه حق بزرگ نمی شمارند، هنگامی که حادثه ای روی دهد و زمینه یاس پیش آید دیده هایشان را از برق شمشیر جلوه می دهند و به فرمان امامشان به پرودگار خود تقرب می جویند. آنها همگی شیران ژیانی هستند که از جنگلهای خود بیرون آمده اند، اگر اراده کنند که کوهها را از جای خود برکنند، بی تردید انجام می دهند، آنها به حقیقت توحید خدا راه یافته اند. برای آنها در دل شب از ترس خدا ناله هایی است چون ناله مادران داغ پسر دیده، که شب زنده داران در دل شب و روزه داران در طول روز هستند، گویی اخلاق و آداب آنها یکی است. دلهای آنها بر محبت و شفقت و خیرخواهی گرد آمده است. ” (روزگار رهایی، ج۱،ص۴۱۴)

در حالی که برق شمشیرهای صیقل خورده شان زیر اولین شعاع های خورشید چشم ها را خیره می سازد، با نگاهی نافذ و ابروانی گره خرده به آن دور دست ها خیره شده و افق را به جستجوی رسیدن تکسواری می کاوند: "الیس الصبح بقریب؟”(هود۸۱)

در جایی دیگر در آن ناپیداها، رادمردی سرو قمت، سیه چشم، گندمگون، با خالی بر گونه و سیمایی نورانی و ملکوتی به نماز ایستاده و دست به قنوت گشوده با اسبی زین شده در کنارش، گوش به فرمان ایستاده است.

در ملکوت بینهایت خدا، بر فراز عرش برین،‌فرشتگان و کروبیان، صف در صف، به ذکر و مناجات پرداخته، تسبیح گویان خود را برای نصرت و یاری او آماده می کنند.

در آن دوردست های نزدیک، در آن مکان لامکان، جایی که عقل و درک بشر بدان راه نمی یابد، پروردگار عالمیان، خداوند سمیع و بصیر و حکیم و علیم و عظیم، رب قادر سبحان و خالق قرآن، همو که عالِم ناآموخته است به صلاح وقت ظهور ولیش، فرموده: "فانتظروا انی معکم من المنتظرین" (اعراف ۷۱)

...همه به یک نقطه چشم دوخته و انتظار یک امر را می کشند، لحظه ظهور!