مساله ی"توحید در عبادت" در حد اعلا و "خوف از قیامت" از خصائص بارز خاندان عصمت و طهارت است. نقل شده که یکی از دوستداران امام حسن عسکری(ع) می گوید:

"روزی امام(ع) را در ایام کودکیش در میان هم سالانش دیدم، که آنها سرگرم بازی بودند، اما امام(ع) در گوشه ای ایستاده بود و می گریست(اولین باری بود که ایشان را می دیدم). فکر کردم از اینکه دیگر بچه ها وسیله بازی دارند و او ندارد، ناراحت و گریان است. جلو رفتم و اظهار محبت کردم و گفتم: ...من برای تو اسباب بازی خوب می خرم. دیدم نگاه تندی به من کرد و گفت:

"وَ ما لِلَّعبِ خُلِقنا"

"ما برای بازی آفریده نشده ایم"

من از این حرف تکانی خوردم و دیدم منطق، خیلی بلند، و افق فکر خیلی بالاست!

...پس گفتم: برای چه آفریده شده ایم؟ گفت:

"لِلمَعرِفَةِ و الطّاعَةِ"

"[مارا آفریده اند که خدا را] بشناسیم و [اورا] عبادت کنیم"

من که مجذوب گفتارش شده بودم، گفتم: این سخن را شما از کجا می گویید؟ گفت:

خدا فرموده است:

"أ فَحَسِبتُم أنَّما خَلَقناکُم عَبَثاً وَ أنَّکُم اِلَینا لا تُرجَعونَ"

"آیا شما گمان کرده اید که شما را لغو و عبث آفریده ایم و سرانجام بازگشتی به سوی ما نخواهید داشت"

دیدم منطق، منطق عقلانی و قرآنی است. از طرز تفکر خویش احساس شرمندگی کردم. بعد گفتم: ... تو که هنوز کودکی و گناه نکرده ای که اینچنین ناراحت و گریانی. دیدم گریه اش شدت پیدا کرد وگفت:

می بینم مادرم وقتی می خواهد از هیزم های بزرگ آتش برافروزد، اول آتش در هیزم های کوچک می افکند و آنها را آتشگیره ی هیزم های بزرگ قرار می دهد. من می ترسم از آن هیزم های کوچک و آتشگیره ی جهنم باشم....

دیدم او اصلا با من بسیار فاصله دارد. با حالی دگرگون از او جدا شدم و بعد فهمیدم او کیست و از کدام خاندان است."

برگرفته از سلسله مباحث معرفتی "صفیر هدایت"-تالیف آیت الله سید محمد ضیاء آبادی (شماره27)

سایت رشد ، 8 ربیع الاول سالروز شهادت امام حسن بن علی العسکری ( علیه الاسلام ) را به محضر مبارک فرزند بزرگوارشان، امام عصر (عج ) و سایر مسلمین تسلیت و تعزیت می گوید .