یکی از گرانبها ترین و ارزشمندترین احادیت نقل شده از پیامبر اسلام ، نصایحی است که ایشان به ابوذر داشته اند که به سبب پرباری و اهمیتی که این نصایح داشته است و خطابهای پیاپی ایشان به ابوذر ، به حدیث ابوذر مشهور شده است .

مطالب چنان متنوع و در قالبهای متفاوت تربیتی و اخلاقی بیان شده اند که هر کس با سلیقه خاص خود به نوعی از آن بهره می برد و مناسب ترین ره توشه تربیتی که در روحش اثر می گذارد بر می گزیند که در نوع خود حدیثی است شبیه به معجزه.

. . . در ادامه پیامبر به موعظه ابوذر می پردازد :

تو را به موعظه ای سفارش می کنم و انتظار این است که آن را حفظ کرده به آن عمل کنی زیرا این موعظه در بر گیرنده همه راههای خیر و نیکبختی است. اگر تو به این وصیت و سفارش عمل کنی خیر دنیا و آخرت به تو ارزانی می گردد .

ای ابوذر ! خدا را چنان پرستش کن که گویا او را می بینی ، زیرا اگر تو او را نمی بینی او تو را می بیند .

ای ابوذر ! بدان که اولین مرحله عبادت خدا ، شناخت اوست ؛ همانا او اول است ، قبل از او چیزی نیست و یگانه و یکتاست و مانند ندارد و او باقی و جاودان است. اوست که آسمانها و زمین و آنچه را بین آنها و آنچه را در آنهاست آفرید و خداوند دانای مهربان است و بر هر کاری تواناست . . .

ای ابوذر ! بسیاری از مردم در مورد دو نعمت مغبون هستند و از آن قدردانی نمی کنند ، یکی نعمت تندرستی و دیگری نعمت فراغت.

ای ابوذر ! پیش از آنکه پنج چیز به تو روی آورد ، پنج چیز را غنیمت شمار ، جوانی را پیش از پیری ، تندرستی را پیش از بیماری ، توانگری را پیش از پریشانی ، فراغت را پیش از گرفتاری و زندگی را پیش از مرگ. . .

ای ابوذر ! بترس از اینکه در حال گناه ، مرگت فرا رسد که در آن صورت نه راهی برای جبران و توبه باقی می ماند و نه بربازگشت دوباره به دنیا قادر خواهی بود ، نه وارثان تو بر ارثی که باقی گذارده ای تو را ستایش می کنند و نه اینکه خدای متعال بر آنچه در پیش فرستاده ای عذر تو را خواهد پذیرفت . . .

ای ابوذر ! کسی که برای فریفتن مردم علم بیاموزد بوی بهشت را نچشیده است . . .

ای ابوذر ! اگر خدای تبارک و تعالی خیر بنده ای بخواهد ، گناهانش را در مقابل او مجسم می کند و گناه را بر او سنگین و دشوار می گرداند و اگر بدی و بنده ای را بخواهد ، گناهان او را از یادش می برد . . .

ای ابوذر ! هر کس که کردارش با گفتارش مطابقت کند ، بهره خود را از سعادت دریافت کرده است و هر کس که کردارش مخالف گفتارش باشد ، هنگام پاداش خویشتن را سرزنش خواهد کرد . . .

ای ابوذر ! چه بسا شخصی که به سبب گناهی که می کند از روزی مقرر شده اش محروم می گردد . . .

ای ابوذر ! زیرک و با کیاست کسی است که نفس خویش را ادب کند و برای زندگی بعد از مرگ تلاش کند و ناتوان کسی است که از نفس و خواهشهای آن پیروی کند و با آن حال از خدارند آرزوهایی داشته باشد . . .

خدای تبارک و تعالی به برادرم عیسی وحی کرد دنیا را دوست مدار زیرا من آن را دوست ندارم و آخرت را دوست بدار 1 . . .

« بر گرفته از کتاب " ره توشه " ، تألیف : آیت الله مصباح یزدی »

برگرفته از پایگاه اسلامی شیعی رشد
1- بحار النوار ج 74 چاپ بیروت – ج77 چاپ ایران