غروب شاهد!
آنچه در کربلا رخ داد شاهدی و گواهی داشت غریب و مظلوم. آن شاهد امام علی ابن الحسین(ع) بودند که با تقدیر و تدبیر الهی از آن مهلکه مرگبار جان سالم بدر بردند تا پس امام حسین (ع)، بطور رسمی، عهده دار وظیفه الهی امامت گردند.از شدت بیماری، دشمن امیدی به زنده ماندن و جان سالم بدر بردن آن بزرگوار نداشت. ایشان اگرچه بارها کوشیدند خود را به میدان نبرد رسانده و پدر بزرگوارشان را یاری نمایند، لیکن ضعف و ناتوانی مانع گشت. امام(ع) شاهد اتفاقات و حوادث کربلا بودند پس از آن نیز همراه کاروان اسرا به شام و سپس به مدینه رفتند و بعدها راوی قصه غم انگیز کربلا و پیام آور صادق عاشورا گشتند.
آن بزرگوار از واقعه اسارت چنین نقل فرموده اند:
«مرا بر شتری لاغر و برهنه سوار کردند و سر حسین(ع) را بر بالای نی زدند، زنان سوار بر استران بی زین در پی ما بودند و دیده بانان نیزه بدست در اطراف ما حلقه وار حرکت می کردند، هر یک از ما اشکی می ریخت با نیزه او را می زدند و نیز روایت فرموده اند که در شام ما را در زندانی جای دادند که سقف نداشته و اهل حرم از آفتاب و سرما در رنج بوده و از بی غذایی ضعیف و ناتوان و پوست بدنهایشان زخم آلود و چرکین گشته بود. شب و روز به ندبه و زاری مشغول بوده اند، و یزید قصد داشته که بدین وسیله اهل حرم را از بین ببرد و خبری از عاشورا به گوش کسی نرسد.»
گریه کردن امام سجاد (ع) بر امام حسین(ع):
از امام صادق(ع) روایت شده که امام سجاد(ع) چهل سال بر پدر بزرگوار خود گریست در حالیکه روزها را روزه داشت و شب ها را به عبادت می گذرانید و هرگاه آب و طعام برایشان می آوردند می فرمود:
«من چگونه آب و طعام خورم حال آنکه پسر پیامبر(ص) با شکم گرسنه و لب تشنه شهید گشتند.»
و نیز راوی می گوید آن حضرت را دیدم که در صحرا بر روی خاک سجده کرده و هزار بار فرمودند:
«لااله الاالله حقاً حقا، لا اله الا الله تعبدا و رقاً، لا اله الا الله ایماناً و تصدیقا» آنگاه با چهره ای غرق اشک سر بر داشتند. من گفتم آیا وقت آن نشده گریه و اندوه شما پایان پذیرد؟
حضرت فرمودند:
«وای بر تو، یعقوب(ع) پیغمبر و پیغمبر زاده بود، دوازده پسر داشت وقتی یکی از آنها از او غایب شد از حزن و اندوه دوری او موی سر و رویش سپید گشت و پشتش خمیده و چشمانش از گریه نابینا شد، حال آنکه پسرش زنده بود، من به چشم خویش پدرم، برادرم و هفده تن از اهل بیت خود را کشته و سربریده دیدم، چگونه حزن و اندوهم تمام شود.»
و نیز در روایت آمده آن بزرگوار در بازگشت از مردم کناره گرفت و در روستایی و در زیر چادری از موی سیاه منزل گرفت و جز به زیارت جدش امیرالمومنین(ع) و پدرش امام حسین(ع) به جایی نمی رفت.
آری این چنین بود که آثار غم و اندوه عاشورا تا پایان عمر در قلب مبارک امام(ع) باقی مانده و آن سوز دل در قالب عمیق ترین، غنی ترین و حزن انگیزترین مناجات ها بر زبان آن بزرگوار جاری گشت و صحیفه سجادیه نام گرفت.
غروب شاهد مظلوم و معصوم کربلا بر فرزند داغدارش حضرت مهدی(ع) تسلیت باد.
(منتهی الآمال،ص۵۲۴)
... وَ لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَى حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِهَا مِنْهُمْ بِنَا فَمَا يَحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا يَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَكْرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ وَ اللَّهُ الْمُسْتَعانُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ .
الإحتجاج على أهل اللجاج ج2 ص 499
بی تردید اجتماع و اصلاح قلوب شیعیان آرزوی قلبی مولایمان امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می باشد ....
محرم و مراسم و آئین های مقدس و با شکوه آن فرصتی است تا مؤمنین زیرخیمه این صاحب عزای دلسوخته و "پدر مهربان" مشق همدلی و همبستگی کنند.
گروه تحقیق و مطالعه "پدرمهربان" با هدف تذکّر به ارزش و جایگاه این پیوند مقدس و دعوت به آن ، به ویژه در ایام اربعین و حرکت عظیم و شکوهمند جهانی به مقصد بارگاه حسینی، اقدام به تهیه کتابچه ای به نام "اربعین،اجتماع قلب ها" در سه زبان فارسی ، عربی و انگلیسی نموده است.
علاقمندان و عزاداران گرامی می توانند برای تهیه کتابچه به شماره 09392404609 پیام ارسال نمایند.
ضمناً قیمت هر کتابک 500 تومان است که صرف تأمین هزینه چاپ های بعدی خواهد شد.