عکس العمل صحیح چیست؟!

اهانت و توهین و مسخره نمودن معصومین و باورهای دینی یکی از روش هایی است که دشمنان از دیرباز بر علیه تشیع بکار می گرفته اند. آنان با این عمل خود حداقل دو هدف اساسی را دنبال می نمایند:

اول آنکه :

چهره اسلام را در نظر مردم عادی جهان که اهل تحقیق و بررسی نبوده و منبع اطلاعات آنها صرفا وسایل ارتباط جمعی است مخدوش و ناپسند جلوه دهند.

دوم آنکه :

با برانگیختن خشم شیعیان، درهم شکستن تعادل روانی و اعصاب و تضعیف اعتماد به نفس، آنان را وادار به بروز عکس العمل های پیش بینی نشده ساخته و از برخوردهای اشتباه و تند به عنوان تبلیغ بر ضد اسلام بهره گیرند. و البته این اعمال فایده سومی نیز می تواند برای دشمنان شیعه داشته باشد که همان عقده گشایی و تخلیه نفرت و کینه های درونی است.

براستی در مقابل چنین تبلیغات سوئی ما باید چه نوع برخوردی از خود نشان داده و چه عکس العملی داشته باشیم؟

در روایت چنین آمده است:

امام صادق(ع) فرمودند: «از ما بگیر و چون ما باش.»

بنابراین در مورد مبارزه و مقابله با تبلیغات دشمن نیز ما موظف هستیم که راه عملی خود را از مکتب تشیع گرفته و به همان نحو که پیامبر(ص) و ائمه(ع) با اینگونه سوء رفتارها برخورد نموده اند عمل نمائیم.

در سیره پیامبر اسلام(ص) می خوانیم که یکی از صفات برجسته آن حضرت که در امر تبلیغ بسیار موثر افتاده و از موجبات پیشبرد اهداف اسلامی به شمار می رفت، حلم و سعه صدر و خلق نیکوی آن بزرگوار بود؛ تا جایی که قرآن کریم پیامبر(ص) را به نشان بی همتای «همانا تو بر خلق عظیمی» (قلم،۴) مفتخر ساخت و نیز در ستایش ایشان فرمود: «اگر تو تندخو و سنگ دل بودی مردم از اطرافت پراکنده می شدند» (آل عمران،۱۵۹)

پیامبر(ص) و ائمه اطهار به انسانها از دیدگاه تربیتی نگریسته و همواره از موضع اصلاح فرد و جامعه و نه انتقام گرفتن و تسکین کینه و تخلیه خشم با مردم بی ادب و بی فرهنگ و گمراه برخورد کرده اند. لذا چه بسیار مواقعی که در حین نماز شکمبه آلوده گوسفند بر سر آن حضرت افکنده و یا در حین عبور از کوچه ها، از بالای بام زباله روی آن حضرت ریخته اند، به سوی آن بزرگوار سنگ پرتاب نموده یا با تقلید راه رفتن یا سخن گفتن ایشان، آن بزرگوار را مسخره کرده اند.

و بارها می شد که اصحاب پیامبر(ص) از شدت ناراحتی قصد تنبیه توهین کننده را داشتند که پیامبر اسلام(ص)، آنها را دعوت به آرامش می کردند. پیامبر(ص) در مقابل اینان نه تنها عکس العمل تندی نشان نمی دادند بلکه با مهربانی و محبت با این افراد سخن گفته و موجب می شدند که عصبانیت آنان با شرم و تنبه جایگزین گردد و چه بسا با همین برخورد زمینه هدایت آن فرد فراهم می گشته.

در مورد ائمه اطهار(ع) نیز حکایت های بسیاری نقل شده که در مقابل توهین افراد، سعه صدر از خود نشان داده و موجبات اصلاح و شرمندگی فرد را فراهم ساخته اند و برماست که در مقابله با تبلیغات دشمنان از ائمه(ع) پیروی نموده و برخورد درست و منطقی پیش بگیریم.

نکته بعدی اینکه مکتب تشیع با محتوای غنی خود از ۱۴۰۰ سال پیش تا کنون از موضع قدرت و اعتماد به نفس و اطمینان کامل به همه جهانیان و مخالفان شیعه اعلان آمادگی نموده و هل من مبارز طلبیده است و هیچ سوال منطقی وجود نداشته که ائمه(ع) و قرآن کریم پاسخ کامل و جامعی به آن نداده باشند.به اعتقاد ما شیعه با چنین محتوای بی نظیری همه توهین و تحقیرها را در خود حل و به حکم این آیه که هرگاه «به سخن بیهوده و باطلی برمی خوردند کریمانه از کنارش می گذرند.»(فرقان،۷۴)، عکس العمل منطقی پیش می گیرند.

نکته دیگر آنکه اگر ما با بصیرت و آگاهی و آمادگی قبلی با چنین رفتارهای توهین آمیزی مواجه شویم نه تنها هیچگونه لطمه ای بر اعتقادات ما وارد نخواهد شد، بلکه با یک حرکت زیرکانه و ضد تبلیغ مناسب می توانیم اوضاع را به نفع خود تغییر داده و فرصتی برای ارائه محتوای مذهب و مکتب غنی تشیع به جهانیان بدست آوریم.