با چه کسی مشورت کنیم بهتره؟

هرگاه سخن از استخاره به میان می آید، معمولا به یاد تفائل زدن به قرآن کریم می افتیم چه بسا برای هریک از ما پیش آمده در مورد کاری که از سرانجام آن مطمئن نبوده ایم استخاره گرفته باشیم.

اما شاید کمتر کسی بداند که مفهوم استخاره تنها گشودن قرآن کریم و تعیین بد یا خوب بودن نتیجه کار نیست، بلکه استخاره به معنی طلب خیر کردن آن هم از درگاه خداوند کریم می باشد یعنی ارتباط برقرار کردن با پروردگاری که خالق و دلسوز بندگان بوده و از حقیقت درون و برون ما اطلاع کامل داشته، مصلحت ما را حتی بهتر از خودمان می شناسد. پروردگاری که به ما امر نموده و برایمان این فرصت را فراهم ساخته که:

با مناجات و استغاثه به درگاهش خیر و مصلحت خود را از او تمنا کنیم کما اینکه در روایت آمده هرگاه که به انجام کاری اراده کردی پیش از مشورت با دیگران با خدای خود مشورت نما.(کتاب مکارم الخلاق)

اگر بگوییم مشورت کردن یعنی افزودن سرمایه عقول مردم به عقل و دانش خود؛ در مورد خداوند، این علم بی انتها و خیر مطلق و رحمت واسعه چه می توان گفت؟

انسان با مشورت پروردگار بی شک به خیری می رسد که حد و مرزی برای آن قابل تصور نیست.

نکته دیگر اینکه خداوند حکیم از جانب خود برای ما وکیلی برگزیده است که باب رحمت و معدن خیر اوست. او وسیله ارتباط با پروردگار و مأمن و پناهگاه بندگان است. او همان مشاوری است که با چاره جویی کردن از درگاهش، حق مشورت تمام و کمال ادا می شود یعنی همانگونه که در روایت آمده است مشورت تحقق پیدا نمی کند مگر با چهار شرط که اگر آن چهار شرط نباشند زیان مشورت برای مشورت کننده بیشتر از خیر آن خواهد بود:

اول : آنکه با کسی مشورت نماید که خردمند و عاقل و فرزانه باشد.

دوم : آنکه آزاده و دیندار باشد.

سوم : آنکه در دوستی و برادری خود صادق باشد.

چهارم : آنکه درست به اندازه خودت از نهان تو مطلع و از کم و کیف مطلبت باخبر باشد و بتواند نظر دقیق خود را بیان نماید.

هرگاه در مشورتی این چهار شرط مراعات شده باشد هرگز نباید با نظر مشاور مخالفت نمود، چه مخالفت با چنین خردمند پرهیزگاری زیان رساندن به دین و دنیای خویش است.(کتاب محاسن)

بواقع چه کسی به اندازه مولا و صاحبی که خداوند برای ما تعیین کرده -حضرت بقیّة الله الاعظم حجة بن الحسن العسکری روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه فداه- در خور این ویژگیهاست. از ایشان بزرگوارتر، فرزانه تر،حکیم تر و متقی تر و دلسوزتر کیست؟ چه کسی به اندازه ایشان از سر درون و مصلحت واقعی انسان ها با خبر بوده و در یک کلام درباره چه کسی جز آن حضرت می توان ادعا کرد که نظرش همان نظر خداوند بوده و مخالفت با او مخالفت با خداست؟

بعلاوه کدام مشاوریست که:

- در دسترس تر از ایشان باشد. هرگاه که او را طلب کنی می یابی بی صرف وقتی گرفتن شماره تلفنی، طی مسافتی و تحمل شرم و منتی؛ تنها سرمایه مورد نیاز اخلاص و صفای نیت و دل پاکیست که متوجه او می سازی. کافیست یقین کنی که او در کنار توست و در هر کجا که باشد بی تردید صدایت را شنیده و پاسخ دادن به تقاضای تو را بر خود فرض می داند.

- بسان او اگر ادعایی نماید، وعده ای دهد پشتوانه و توان آن را داشته باشد که به وعده خود وفا نموده و عطای خود را کامل بدهد زیرا که تنها اوست که وصل به خزانه غیب الهی بوده و کلید معادن برکات خدا و خزانه فضل رب.

- منصف تر از او باشد که اگر به هر دلیل و مصلحتی مطلوب و خواسته امان را در اختیارمان ننهاد حداقل ما را با دستی تهی و دلی شکسته برنگرداند بلکه با عطایی بهتر و پاسخی کریمانه و قلبی راضی روانه مان سازد. پس اگر درباره تجسم خیر و خیر مجسم و کانون و معدن خیر سخن بگوییم در این عصر مصداقی جز او سراغ خواهند داد؟ اگر بگوییم او حقیقت خیر است اغراق کرده ایم؟ و یا اگر مورد خطابش قرار دهیم که: هرگاه از خیر نام برده شود شما آغاز آن و ریشه آن و شاخه آن و معدن آن و جایگاه آن هستید سخن به گزاف گفته ایم؟

آیا جز اینست که مواقعی که با نهایت اخلاص و از عمق وجود از خدا طلب خیر نموده و استخاره کرده ایم در واقع آن وجود بی مثال را از خدا تمنا نموده ایم.

پس آیا سزاوار و پسندیده خواهد بود اگر از درگاه چنین مولا و وکیل تمام عیاری که پروردگارمان بر ما برگزیده است به سراغ کس دیگری رفته و در اغیار را بکوبیم و مصلحت خواهی کنیم؟

و سر انجام آیا سزاوار نیست زین پس به شوق و شکرانه چنین نعمتی صبح و شام ملازم آستانش باشیم، بخصوص در این عصر غیبت که شک و تردیدها، ره گم کردگیها و دام ها و فتنه های هولناک و... جهان را فراگرفته .

بیش از پیش و از بام تا شام دست از دامان آن پرچم هدایت و پدر مهربان رها نکرده و آن به آن از ایشان طلب خیر می نمائیم.