چهل منزل تا میقات

با کاروان نور

منزل چهاردهم

شب است و کاروانیان هر یک در گوشه ای از دامان طبیعت به خواب شیرین فرو رفته اند. من چشم به آسمان دوخته ام به ماه و ستارگان درخشان که از اینجا زیباتر از همیشه می درخشند.

در آن دوردست های خیال من خانه کوچکی نقش بسته که مرد و زنی با کودکان خود سرگرم زندگی هستند.

آن خانه در تاریکی شب می درخشد، تابناک تر از ماه و ستارگان آسمان و با تلألوئی خیال انگیز، جلوه گرمی می نماید. با وزش نسیم، رایحه عطر دلاویزش مشام را نوازش می دهد.

این خانه منزل کیست؟ در آن چه کسانی زندگی می کنند که نور عظمتشان چشم را خیره ساخته و شکوه عزتشان هوشی از سر می برد؟

اینجا خانه وحی است، خانه ای که خداوند اذن داده که بلند گردد و نام او در آنها برده شود. موضوع الرساله ( جایگاه رسالت ) و مختلف الملائکه ( محل رفت و آمد فرشتگان) است، اینجا بیت نبوت است و اکنون این پیامبر (ص) است که بر حلقه در می زند؛ السلام علیکم یا اهل بیت النبوة!

از اهل خانه اجازه می گیرد و وارد می شود، حسین به آغوشش می شتابد. و می بینم انبوهی از فرشتگان سپید بال را که از همه طرف او را احاطه کرده اند و با او وارد خانه می شوند.

خانه ای که کوچک است و ساده، نه زیوری، نه زینتی، نه تجملی، زیب و زیور آن صفا و صمیمیت اهل آن است. خانه ای ساده که وسعت آن به امتداد دیوارهای بهشت است، در پرش های خیالم می توانم فرود آمدن و بالا رفتن فرشتگان را ببینم، می بینم که هنگام ورود اجازه می طلبند و به اهل آن سلام می کنند، در حضور فاطمه زهرا سلام الله علیها زانوی ادب بر زمین می زنند، با او سخن می گویند و می بینم که با اهل این خانه چنان انس و الفتی دارند که گویی خود نیز در شمار ساکنان آنند، جبرئیل را می بینم که حسنین را در آغوش می کشد و پیوسته با آنان بازی می کند تا مادرشان از عبادت فارغ شود و آسیاب خانگی را که فرشته ای در کنارش بر زمین نشسته و آن را می گرداند و به یاد می آورم کلام امام حسین (ع) با مرد کوفی را که اگر در مدینه با تو دیدار کرده بودم جای پای نهادن جبرئیل را در خانه ی مان را به تو نشان می دادم . ( اصول کافی – کتاب الحجه حدیث ۲)

و نیز این کلام امام صادق (ع) که می فرمودند اینها پشتی هائیست که ملائک بر آن تکیه زده اند و ما پرهای ریزشان را از زمین بر چیده ایم.

و نیز فرمایش امام موسی بن جعفر (ع) را که فرشته ای نیست که خداوند او را برای امری به زمین فرستد مگر اینکه ابتدا نزد امام می آید و آن امر را به او عرض می کند و ملائکه دائم بین خداوند و صاحب الامر (ع) در رفت و آمدند . (اصول کافی ج۲ ص ۲۴۲)

وام ایمن را می بینم با شور و هیجان به سمت پیامبر (ص) می شتابد و می گوید یا رسول الله (ص) به خانه فاطمه (س) رفتم، آسیا می چرخید و گهواره ای می جنبید و فاطمه(س) تسبیح گویان به خواب رفته بود. پیامبر (ص) فرمود ای ام ایمن فاطمه(س) روزه دار بود و خسته و گرسنه و هوا بسیار گرم؛ خدا او را به استراحت وا داشته و فرشتگانی را برای کمک به او فرستاده بود و چون دخترم از ذکر خدا غافل نبود و سستی و کوتاهی نداشت خداوند ملکی را عهده دار ذکر و تسبیح قرار داد تا ثوابش از آن او باشد.

ام ایمن پرسید آسیابان که بود ؟ فرمود: جبرئیل .

• گهواره جنبان که بود ؟

• میکائیل

• فرشته تسبیح گو که بود ؟

• اسرافیل

صدای بانگ اذان و ذکر و تسبیح همسفران مرا به خود می آورد و من نیز برای خواندن نماز صبح بر می خیزم.

آفتاب دمیده است کاروانیان آماده سفر می شود، سفری در زمان...