چهل منزل تا میقات

با کاروان نور

منزل سی ام

امروز زاد روز سرور آفرینش ، گلبن بوستان حضرت زهرا (س) حسین بن علی (ع) است و کاروان در هاله ای از معنویت فرو رفته. کاروانیان با قلبی آکنده از شادی و سرور راه می پیمایند. آنها امروز را بنا بر نذری که از پیش داشته اند روزه گرفته و مستحبات خود را به مولود این روز تقدیم نموده اند. باشد که خداوند به ایشان ظرفیت درک مقام حسین (ع) را عطا فرماید.

آنان همچنان فرازهایی از جامعه کبیره را با هم تکرار می کنند تا به خاطر بسپارند. «السلام علی... اوصیانی الله»کاروانیان در مسیر خود مرد عربی را می بینند که شتابان به سمتی می رود. از خم کوچه پیچیده، دور می شود. بی اختیار از پی عرب روانه شده به کوچه هایی تنگ و خانه هایی قدیمی نزدیک می شـویم مرد به یکی از خانه ها رسیده از پشــت در سلام می کند "السلام علیکم یا اهل بیت النبوه"

در گشوده شده و از درون آن شعاع های فراوانی از نور بیرون می تراود و ندایی که سلام بر تو ای جابر انصاری، خوشامدی به بزم میلاد سبط پیامبر، و جگر گوشه زهرا (س) و علی (ع).

جابر وارد می شود و ما نیز از پی او روان می گردیم، در یک سمت درخانه، فطرس و صلصائیل در حالی که بال شکسته شان را به گردن بسته شده، و در سمت دیگر در، دردائیل با سری، از شرم فرو افتاده به انتظار اجازه ورود ایستاده اند...

پیامبر (ص) با لبخندی بر لب، قنداقه نوزادی را در آغوش دارند و بر چهره او بوسه می زند. جابر، گوشه ای می نشیند و زبان به تبریک و تهنیت می گشاید:

- میلاد این مولود مقدس بر اهل بیت عصمت و طهارت مبارک باشد.

فاطمه (س) از پس پرده او را پاسخ می گویند: خدا تو را جزای خیر دهد ، خوشامدی ای جابر! سلمان و ابوذر و مقداد و باقی اصحاب نیز یک به یک از راه می رسند و تهنیت گویان وارد می شوند.

آنگاه پیامبر (ص) می فرماید: جبرئیـل پیش از این، برای تهنیت نزد من آمده بود. او گفت : خدایت سلام می رساند و می فرماید چون علی (ع) نسبت به تو به منزله هارون است به موسی ، پس این مولود را به نام پسر کوچک هارون، شبیر، نام گذار و او را به زبان عرب، حسین بخوان. سپس تحفه ای پیچیده در حریری سبز در دستانم نهاد و ادامه داد ، خداوند این هدیه را به مناسبت تولد فرزندت برای شما فرستاده است، اکنون من آن را مقابل شما به دخترم فاطمه (س) هدیه می کنم. در این هنگام پیامبر (ص) هدیه را گشودند چنان نوری از آن هدیه آسـمانی پراکنده می شد که چشـم ها را خـیره می ساخت آن پیشـکش در واقع لوحـی تابناک بود. بر آن خطوطی بسی زیبا نگاشته بودند پیامبر (ص) آن لوح ملکوتی را برای حاضران خواندند بر آن چنین نوشته شده بود .

این نامه ایست که از جانب خداوند حکیم برای محمد (ص) نبی ، سفیر و حجاب و دلیل خود. که روح الامین، آن ها را از نزد پروردگار جهانیان آورده است.

ای محمد، بزرگ بدار نام های مرا و سپاس گوی نعماتم را و برکاتم را کفران منما.

که من خدایی هستم که نیست جز من پروردگاری و من در هم کوبنده ستمگران و رهگشای مظلومین و برپا دارنده دین می باشم. هر کس از غیر من امید عطایی داشته و یا از غیر من بیم دارد من او را عذابی خواهم نمود که تاکنون کسی را آنچنان در جهان عذاب نکرده باشم پس تو هم تنها مرا پرسش نموده و بر من توکل کن.

و من هیچ پیامبری مبعوث نساخته و دورانش را کامل نکرده و مدتش را به پایان نرسانده ام مگر آنکه برایش وصی و جانشینی مشخص نموده ام و من تو را بر انبیاء فضیلت دادم و وصی تو را نیز بر همه اوصیا برتری بخشیدم و من تو را به دو نوه بزرگوارت حسن و حسین (ع) گرامی داشتم. حسن (ع) را بعد از پدر معدن علمم ساخته و حسین را گنجینه وحی خود نموده به شهادت کرامت دادم و عاقبت او را به سعادت ختم کردم و او را برترین شهید راه خدا قرار دادم. درجه او را بالا بردم و کلمه تامّه خود را با او قرار دادم . و حجت بالغه ام نزد اوست و به واسطه عترت او ثواب می دهم و جزا می کنم . اول آنها سیدالعابدین و زینت اولیا پیشین. و فرزند او محمد: شبیه جد محمودش و شکافنده علم من و خزانه وحی ام و معدن حکمتم است و بعد از آن شک کنندگان در جعفر هلاک خواهند شد و کسی که او را رد کند مانند کسی است که مرا رد کرده باشد .

این سخن قول من است که مقام جعفر را گرامی دارم و او را در میان دوستان و شیعیان و یارانش شاد سازم .

و بعد از او جوانمردش موسی را برگزیدم تا رشته وصیتم منقطع نگشته حجتم مخفی نشود و دوستانم هرگز به شقاوت نیفتند .

زنهار هر کس یکی از اینان را انکار کند نعمت های مرا کفران نموده ، هر که آیه ای از کتابم را تغییر دهد بر من افترا بسته ، وای بر کسانی که بعد از انقضاء مدت بنده و دوست برگزیده ام موسی افترا بسته و انکار کنند.

هر کس هشتمین امام را تکذیب کند همه اولیاء مرا تکذیب نموده علی ولی و ناصر من است کسی که ثقل های نبوت را بر دوش او نهاده و وی را با قدرت و شوکت بیازماییم ، او را عفریتی متکبر خواهد کشت ودر شهری که بنده صالح من ذوالقرنین بنا کرده و در کـنار بدترین خلق من مدفون خواهد شد. بر من اسـت که چشم او را به فرزندش محمد روشن سازم که جانشین بعد از اوست هم او که وارث علم ، معدن حکمت و موضع اسرار و حجت من بر بندگانم می باشد. بهشت را جایگاه او ساختم و بر هفتاد تن از خویشانش که همه مستوجب آتش بودند ، شفیعش قرار دادم و سعادت او را به واسطه فرزندش علی که ولی و ناصر من است کامل می کنم او شادهد در میان خلق من و امین بر وحی ام می باشد.

و از صلب او، دعوت کننه به راهم و خزانه علمم حسن را بیرون می آورم.

سپس ابن سلسله را کامل می کنم به فرزندش که رحمة للعالمین است هم او که کمال موسی و بهاء عیسی و صبر ایوب را داراست کسی که در زمان او دوستانم را خوار کرده ، سرهایشان را همچون سر ترک و دیلم، هدیه می دهند ، آنان را کشته و می سوزانند و پیوسته ترسان و لرزان و وحشت زده باشند و زمین از خونشان رنگین گردد و صدای فریاد و شیون زنانشان بر خیزد آنان دوستان حقیقی من باشند و به واسطه آنها هر فتنه کور و ظلمانی را برطرف سازم و شداید و هول ها را از میان بردارم و بارهای گران و زنجیرها را بگشایم. آنها کسانی هستند که رحمت پروردگار بر آنها بوده و هدایت شده هستند.

پیامـبر (ص) دوباره لوح را در حریر سبز پیچیده و به فاطـمه (س)می دهند. حاضران سلام و صلوات می فرستند ناگهان فریاد شادمانی فرشتگان به آسمان می رود. شفا گرفته اند!

فطرس و صلصائیل و دردائیل نیز از کنار قنداقه حسین (ع) شفا گرفته اند. صدای بال فرشتگان که اوج می گیرند و مژده میلاد حسیـن (ع ) را به آسمان می برند ما را به خود می آورد.

دوباره ما هستیم و جاده بی انتها ، و کاروانیان که دل به حسین (ع) سپرده اند و زیارتنامه او را نجوا می کنند . السلام علیک یا وارث آدم صفوة الله ... السلام علیک یا وارث نوح نبی الله ... السلام علیک یا وارث ابراهیم خلیل الله ...

و در همان حال به سفر خود ادامه می دهند سفری در زمان.