چهل منزل تا میقات

با کاروان نور

منزلگاه سی و هفتم

کاروان همچنان در راه است و کاروانیان سوار بر امواج پر چین و شکن دریا به سفر خود ادامه می دهند. من روی عرشه ایستاده و با خود می اندیشم اینجا برای چشمی که در جستجوی زیبایی باشد، زیبایی های طبیعت را پایانی نیست. اگر چه اینک تنها دستمایه های نقاش خلقت فقط آب است و آسمان، با این وصف هزاران نقش بدیع پیش روی تو ترسیم کرده که از تماشای جلوه های آن نه سیر می شوی و نه دل می کنی، از هر زاویه که نگاه می کنی تابلویی تازه و منظره ای بی بدیل پیش رویت شکل می گیرد و چون چشم می چرخانی تابلویی دیگر...

من مسحور، سِحر دریا و عظمت رسّام بی همتای آنم که صدای دوستانم مرا به خود می آورد. آنها در حالی که مفاتیح در دست دارند بالا می آیند و به هم ملحق می شوند تا امروز زیارت جامعه کبیره را روی عرشه زیر آسمان آبی خدا بخوانند. من نیز به سراغ آنها می روم همه روی زمین می نشینیم...

یکی از همسفرانم به نقطه ای اشاره کرده و آهسته به من می گوید: به این مرد نگاه کن خوشا براحوالش، از لحظه ای که وارد کشتی شده ایم مشغول ذکر و دعاست. به آن سمت نگاه می کنم ملاح میان سالی را می بینم که در حال نماز است، همسفرم ادامه می دهد حتی در حال کار کردن هم دائم قرآن می خواند و به محض اینکه فرصت و فراغتی پیدا می کند به این گوشه دنج می آید و نماز می خواند.

• حق با توست به جای اینکه مثل بسیاری از همکارانش وقت خود را به نقل داستان و شوخی و اباطیل بگذراند، عبادت می کند.

همه مشغول خواندن زیارت شده ایم اما من هرازگاه نگاهم به پیرمرد ملاح می افتد و حرکات او را تماشا می کنم، به رکوع و سجودش، به ذکر و مناجات هایش، تضرع و ناله هایش ...بقیه همسفرانم نیز به تدریج نگاهشان به سمت او جلب شده. زیارتنامه را که تمام می کنیم به کابین برمی گردیم، همسفرم به کنارم می آید و می گوید: دقت کردی به دعاها و ناله هایش چه اشکی می ریخت چه سجده های طولانی داشت!

• بله من سجده ها و تضرع هایش را دیدم اما تو دیدی چطور نماز می خواند؟!

• چطور می خواند؟!

• متوجه دستهایش شدی؟ دست به سینه نماز می خواند؟

• یعنی...

• بله و تو محو ذکر و دعای او شده بودی! آن هم چه محوی!!

• آره! تصور می کردم با یکی از اولیاء خدا آشنا شده ام!!!

و من می خندم و می گویم اولیاء بی ولایت!!

• واقعا بی ولایت!

• انگار همین چند دقیقه پیش بود که در زیارت جامعه می خواندیم «...بموالاتکم تقبل الطاعة المفترضه» یعنی ...به یمن ولایت شما، اعمال واجب پذیرفته شده است. ولایت ائمه اطهار(ع) درحقیقت روحی است که به کالبد عمل بندگان دمیده می شود و بدون آن، اعمال ما همانند اجسام بی روح هستند.

یکی از دوستانم وارد بحث شده می گوید: واقعا ما این اعمال و عبادات را به دستور چه کسی انجام میدهیم اگر به فرمان خداست که باید با همان شرایط و آدابی به جا بیاوریم که او خود فرموده، خداوند خود در قرآن کریم می فرماید: «انما یتقبل الله من المتقین»(مائده 27) ما عمل را فقط از متقین قبول می کنیم.

• از قضا ذیل همین آیه از امام صادق(ع) چنین روایت شده که عمربن حنظله عرض کرد: آیه ای در قرآن هست که مرا به شک انداخته. امام پرسیدند کدام آیه؟ عرض کرد: آیه انما یتقبل الله من المتقین. امام فرمودند: از چه جهت شک داری ؟ گفت هر کس نماز بخواند، روزه بگیرد و بندگی خدا را بکند خدا از او قبول می کند؟ امام فرمودند: خداوند از متقین عارف می پذیرد، یعنی آنانیکه در مقام عمل تقوا داشته و در جهت اعتقاد نیز معرفت به حق اولیاء حق دارند. سپس امام پرسیدند: زهد تو بیشتر است یا زهد ضحاک بن قیس که از خوارج بود؟ گفت: او از من زاهد تر است. امام فرمودند: مقصود همین است، خداوند هیچ یک از این اعمالی که گفتی را از او نمی پذیرد.(جامعه در حرم ص850) روایت دیگری هم داریم که محمد بن مسلم از امام باقر(ع) می پرسد ما ازمخالفین شما کسانی را می بینیم که صاحب عبادت و اجتهاد و کوشش و خشوع هستند، آیا این امور برای آنها نافع است؟ حضرت می فرمایند: ای محمد به درستی که آنها مانند گروهی از بنی اسرائیل هستند که هرگاه چهل شب خدا را عبادت می کردند آثاری برایشان ظاهر می شد. یکی از آنها چهل شب تلاش و کوشش در عبادت نمود اما بعد از آن هر قدر دعا کرد اثری ازاجابت ندید. پس به محضر حضرت عیسی (ع) مشرف شد و به آن حضرت شکوه کرد و حضرت عیسی (ع) هم به خداوند التجاء فرمود. به ایشان وحی شد که ای عیسی این بنده من از غیر دری که باید وارد شود، وارد شده و در حالی مرا می خواند که در قلبش به تو شک دارد، لذا اگر آن قدر دعا کند که گردنش قطع شود و انگشتانش بریزد دعای او را اجابت نمی کنم ... بعد امام فرمودند: ما خاندان هم این چنین هستیم، خدا عمل بنده ای را که نسبت به ما شک دارد نمی پذیرد. (جامعه در حرم ص851) همچنین پیامبر(ص) فرموده اند: یا علی اگر عبدی، بندگی خدا کند به آن مقدار که نوح در میان قومش بود و همانند کوه احد طلا داشته باشد و درراه خدا انفاق کند وعمرش طولانی شود تا هزار مرتبه با پای پیاده حج بگذارد و سرانجام مظلومانه میان صفا و مروه کشته شود ولی موالات تو را نداشته باشد بوی بهشت به مشامش نمی رسد و در آن داخل نمی گردد.(جامعه در حرم ص 851)

• حالا متوجه شدین که ملاک قبولی تمام اعمال نیک بندگان، حتی عبادتهای واجب آنها، پذیرفتن ولایت علی(ع) و ائمه اطهار(ع) هست؟! و در غیر اینصورت هیچ عملی نزد خداوند پذیرفته نیست؟!

• بله! در جای دیگری از زیارت جامعه کبیره به این مطلب تاکید می شود که «من خالفکم فالنار مثواه » به معنی هر کس مخالف شما باشد، دوزخ جایگاه اوست و یا «و من جهدکم کافر و من حاربکم مشرک و من ردٌ علیکم فی اسفل درک من الجحیم» یعنی هرکس شما (اهل بیت علیهم السلام) را انکار کند کافر است و هر که با شما جنگ کند مشرک است و هر کس حکم شما را رد کند، جایگاهش درک اسفل در دوزخ است...

امروز نیز سپری می گشت و کاروانیان شکر گزار نعمت بزرگ ولایت خاندان عصمت و طهارت بودند و چنین زمزمه می کردند که الحمد الله الذی هدانا لهذا و ما کنا لنهتدی لو لا ان هدانا الله سپاس خدای را که ما را بر این امر (ولایت اهل بیت علیهم السلام) هدایت نمود که در غیر اینصورت ما هدایت نمی شدیم(اعراف 43)...

کاروان به مقصد نزدیک می گردد و کاروانیان آخرین روزهای سفر خود را تجربه می کنند، سفری در زمان...