چهل منزل تا میقات
با کاروان نور
منزل سی و هشتم
کاروان همچنان بر پهنه دریا به سفر خود ادامه داده، کشتی سینه آب را شکافته و پیش می رود، کاروانیان داخل کابین خود نشسته و هر یک به کاری مشغولند. بعضی مطالعه می کنند، عده ای نیز با یکدیگر سرگرم گفتگو می باشند، تعدادی از افراد نیز دراز کشیده و به استراحت پرداخته اند.
من کتابی را که می خواندم به کناری نهاده و از پنجره به بیرون می نگرم، منظره عجیبی است! دیگر نه از آبی دریا خبری است و نه از نیلی آسمان، دیواری از مه مقابل دیدگانم کشیده شده، نه از صدای برخورد آب به بدنه کشتی خبری است و نه از آوای مرغان دریایی! سکوتی سهمگین بر همه جا حکم فرماست!
یعنی چه اتفاقی افتاده؟! کشتی کاملا از حرکت باز ایستاده است. بی اختیار صدا می زنم: کشتی ایستاده! با فریاد من همه از جا برخاسته و ناخودآگاه خود را به پنجره می رسانند تا از اوضاع بیرون کشتی باخبر شوند.
عجب سکوت وحشت ناکی!
یعنی چه خبر شده؟
شاید بنزین تموم کرده...!!!
و صدای انفجار خنده است که در کابین می پیچد...بالاخره خود را به عرشه می رسانیم تا از اوضاع خبر بگیریم، اینجا وضع غیرعادیست، همه کارکنان کشتی دورهم جمع شده، با نگرانی از چیزی سخن می گویند، در کابین ناخدا جلسه فوق العاده تشکیل شده.
کم کم خبرها به بیرون سرایت می کند، یکی از ملاحان همانطور که به همکارانش نزدیک می شود می گوید: جی پی اس...!! جی پی اس از کار افتاده! مهندس کشتی هم هر قدر تلاش کرده، هنوز موفق به راه اندازی آن نشده است.
همسفران ما نیز به سراغ کارکنان کشتی رفته و آنان را سؤال پیچ کرده اند.
این gps کشتی چه کاری انجام می دهد؟
جهت یاب هست، بدون اون کشتی راه خودش را نمی تواند پیدا کند.
حالا چطور شده که از کار افتاده؟
مهندس کشتی گفته که احتمالا در اثر طوفان های خورشیدی، ارتباط ما با ماهواره های هدایت کننده قطع شده، باید چند ساعت توقف کنیم تا مجددا ارتباط برقرار بشه!
ساعت ها گذشته و کشتی هنوز بی حرکت در وسط دریا متوقف مانده است. ملاحان همچنان روی عرشه با یکدیگر گفتگو می کنند همه خسته و کلافه به نظر می رسند.
این وسیله اسمش چی بود ؟! GPS؟ این دستگاه چی کار می کرد؟
جهت یابی! موقعیت فعلی کشتی و مسیر را نشان می دهد!
یعنی آن قدر مهم است که با از کار افتادنش باید کشتی را متوقف کرد؟
در این دریای بیکران که تا چشم کار می کند آب است و آب، بدون جهت یاب چطور می شود راه را پیدا کرد؟! این شوخی بردار نیست، وقتی کشتی جهت یاب نداشته باشد حرکت آن می تواند خیلی مخاطره آمیز باشد.
چه خطری می تواند داشته باشد؟!
اگر بی هدف در دریا حرکت کند، از مقصد اصلی دور شده و هر چه جلوتر برود بیشتر گم می شود! چه بسا به صخره های دریایی اصابت کند و در هم کوبیده شود یا حتی وارد محدوده آب های کشور بیگانه شده و مورد حمله مدافعان نظامی آن کشور قرار گیرد، اصولا بدون جهت یاب و وسیله راه یابی، حرکت کردن واقعا می تواند فاجعه باشد، حالا چه توی دریا باشد چه در خشکی! انسان وقتی در مسیری حرکت می کند اگر راه را نشناسد و وسیله راه یابی نداشته باشد با هر قدمی که بر می دارد بیش از پیش از هدف خود فاصله گرفته و گم می شود. این یک مسئله عقلی کاملا پذیرفته شده است!
خوب حالا که GPS نداریم، یه کار دیگه کنیم!
چه کار کنیم؟!
از تجربیات شما استفاده کنیم، شما که ملاح پیر و باتجربه ای هستید! هر طرفی که شما گفتید برویم!
مثل اینکه شما مه اطراف کشتی را نمی بینید؟! از دو متری خودمون هم اطلاع نداریم؟ از کجا مطمئن بشیم که به محض حرکت کردن با مانعی برخورد نکنیم؟! از کجا مطمئن بشیم که مسیر درست را انتخاب کرده ایم؟! اتفاقا تجربه به من میگوید که حتما باید صبر کنیم تا GPS درست شود.
شما که ظاهرا خیلی اطلاعات دقیق و علمی و عقلی و منطقی دارید، چرا به آنها عمل نمی کنید؟
به چی عمل نکردم؟
به سفارش پیغمبر(ص)؟
مگر پیغمبر (ص) هم درمورد GPS سفارشی داشته؟!
شما که برای پیدا کردن مسیر درست و صحیح در این دریای کوچک، حتما از یک وسیله جهتیاب و مسیر یاب دقیق و به قول خودتون GPS استفاده می کنید و بدون آن قدم از قدم بر نمی دارید چطور شد که به توصیه ها و سفارش های پیامبر(ص) در مورد جانشین و وصی و خلیفه بعد از او- حضرت علی بن ابیطالب(ع)- که تنها نشان دهنده و تعیین کننده مسیر و جهت راه سعادت بودند توجه نکردید و به صلاح دید شخصی خودتان جایگزینی برای او انتخاب نمودید؟
وقتی در مورد مسیرهای دنیا این قدر حساسیت وجود داشته و بودن یک جهت یاب آن قدر اهمیت دارد که با از کار افتادن آن کشتی باید در وسط دریا و اقیانوس متوقف بماند و مسافر در هر کجا که هست از ادامه سفر منصرف شود، چگونه می توان تصور کرد که درمورد راه سعادت، انسان ها به خود رها شده باشند تا به هر طرف که خود می پسندند و تشخیص می دهند حرکت نمایند و ادامه طریق بدهند؟!
مسلما همین طور است اگر انسان ها به حال خود گذارده شده بودند خداوند این همه راهنما و پیشوا برایشان قرار نمی داد، تعداد زیادی از آیات قرآن به واژه "صراط" اختصاص داده شده است و دائما به مردم تاکیده شده که حتما در این مسیر حرکت کنید و حتی لحظه ای از آن منحرف نشوید.
بله! درست است! کلمه "صراط" بیش از ده ها بار در قرآن کریم تکرار شده و روایات ذیل آن همه بالاتفاق متذکر شده اند که تنها حضرت علی بن ابیطالب (ع) و ائمه اطهار(ع) هستند که می توانند مردم را به جانب صراط مستقیم راهنمایی کنند.
درست است! در همین سوره حمد که همه ما روزانه حداقل ده بار در نمازهایمان قرائت می کنیم از خداوند درخواست می نماییم که «اهدنا الصراط المستقیم». در روایت ذیل این آیه امام صادق (ع) فرموده اند: صراط عبارت است از راهی که به سوی معرفت امام است که بر هر کس واجب است در دنیا امام خود را شناخته و اطاعت نماید و او را پیشوای خود دانسته و به راهنمایی آنها از صراطی که پل جهنم است به خوبی عبور کند و هر که در دنیا امام زمان خود را نشناسد قدم هایش در صراط بلغزد و به جهنم واصل گردد. (تفسیر جامع ج۱ ص ۱۶۶)
بنابراین ائمه اطهار نه فقط جهت یاب و راهنمای بندگان بوده و تنها به راه راست راهنمایی می کنند بلکه اساسا خود "راه" نیز می باشند. کما اینکه در روایت دیگری از امام صادق(ع) به صراحت گفته شده "صراط المستقیم" وجود مقدس حضرت امیرالمومنین (ع) است.
روایت دیگری هم هست که فرموده اند: صراط مستقیم راهی است که خداوند به محمد (ص) و ذریه او عطا فرموده است. بنابراین راه و صراط یکی بیش نبوده و برای مردم چاره ای نیست جز اینکه به همین یک راه یعنی ائمه اطهار (ع) بپیوندند. چاره دیگری نیست چون هر راه دیگری بی هیچ شک و تردیدی به هلاکت و دوزخ منتهی می شود. در همین زیارت جامعه کبیره هم در سه جا به صراط اشاره شده است: ۱- السلام علی ...صراطه(سلام بر صراط خداوند) ۲- والادلاء علی صراطه(و شما اهل بیت(ع) دلالت کنندگان بر صراط خداوندید) ۳- انتم الصراط الاقوم (شما اهل بیت (ع)صراط استوار خداوندید)
...ملاح پیر -همو که تا دیروز دست بسته به نماز می ایستاد- در حالی که در اندیشه عمیقی فرو رفته، ما را ترک می کند...
همسفران ما همچنان سرگرم بحث وگفتگو هستند که ناگهان موتورها به کار افتاده و کشتی دوباره پهنه دریا را شکافته پیش می رود و کاروان به سفر خود ادامه می دهد، سفری در زمان...
... وَ لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَى حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِهَا مِنْهُمْ بِنَا فَمَا يَحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا يَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَكْرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ وَ اللَّهُ الْمُسْتَعانُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ .
الإحتجاج على أهل اللجاج ج2 ص 499
بی تردید اجتماع و اصلاح قلوب شیعیان آرزوی قلبی مولایمان امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می باشد ....
محرم و مراسم و آئین های مقدس و با شکوه آن فرصتی است تا مؤمنین زیرخیمه این صاحب عزای دلسوخته و "پدر مهربان" مشق همدلی و همبستگی کنند.
گروه تحقیق و مطالعه "پدرمهربان" با هدف تذکّر به ارزش و جایگاه این پیوند مقدس و دعوت به آن ، به ویژه در ایام اربعین و حرکت عظیم و شکوهمند جهانی به مقصد بارگاه حسینی، اقدام به تهیه کتابچه ای به نام "اربعین،اجتماع قلب ها" در سه زبان فارسی ، عربی و انگلیسی نموده است.
علاقمندان و عزاداران گرامی می توانند برای تهیه کتابچه به شماره 09392404609 پیام ارسال نمایند.
ضمناً قیمت هر کتابک 500 تومان است که صرف تأمین هزینه چاپ های بعدی خواهد شد.