راز کیمیا(۲)

نفس ها در سینه حبس گردیده و چشم ها چرخش کلید را در قفل دنبال می کرد. سرانجام در صندوقچه گشوده و اولین پاکت خارج گشت.

دست نوشته ای با خطی زیبا در مقابل دیدگان همه جلوه گر شد. هر کس می خواست زودتر از محتوای آن باخبر شود. لاجرم آن را به جوان ترین نواده سپردند تا با صدای بلند برای همه بخواند. او نیز پس از لحظاتی چنین خواند:

«عزیزان من می دانم در حالی این نامه را می گشایید که ساعتی بیش نیست که پیکرم را به گور سرد سپرده و با انبوهی از خاک پوشانده اید. اکنون در اتاقم -همان اتاقی که در گوشه ی آن سال ها از من پرستاری کردید- گرد تخت خالی ام حلقه زده اید و با حسرت به قاب عکس جوانی ام می نگرید و آن شمع روشنی که سوختن و قطره قطره آب شدنش نمادی از گذر عمر من است.

من از شما می خواهم که از این سوختن و قطره قطره چکیدن ساده نگذرید که همه ی نور و فروزندگی شمع از اوست.

اما فرزندان دلبندم چیزی که من می خواهم برایتان بگویم، نه قصه ی آن شمع است که وصف روشن کننده ی اوست. آن دست قهار و چیره و حکیم و توانمندی که هستی را به حق تصویر می کند و می چرخاند. او که عالم با همه ی گستردگی و عظمت خود، تنها اشاره ای از اراده ی اوست.

هم او که من و شما را از تاریکخانه ی عدم به صحنه ی هستی آورد و لباس حیات پوشانید. هر آنچه نیاز جسم و روح ما بود اعم از چشم و گوش و قلب و عقل و هوش، همه را برایمان محیا ساخت و در مدار این دنیا به حرکتمان وا داشت.

و هم او بار دیگر لباس زندگی از جسم مان به در آورده و ما را به سرای نیستی می فرستد.

هم او که بندگانش را به گوهر عقل آراست و قدرت حافظه و فهم و ادراک بخشید. پروردگاری که هر لحظه دست به کار تدبیری است و پرداختن به امری او را از امر دیگری باز نمی دارد.

او که جهان یکسره عرصه ی حضور اوست و این حضور آشکار را با ظهور دست قدرتش بر همه جا و همه چیز، مدام به مخلوقاتش یادآوری می کند و تو به وضوح این ظهور قاطع را می یابی، آنجا که:

جنینی بودی ناتوان در رحم تاریک و بسته ی مادر که چشم به این جهان گشودی،از کودکی به نوجوانی و از نوجوانی به جوانی می رسی و از میان سالی به پیری و از هستی به نیستی.

شادمان و خرسند هستی، افسرده و دلگیر می شوی.

در عین سلامت و تندرستی بیمار گشته و از بیماری به سلامت باز می گردی.

در اوج دانایی حافظه ی خود را ازدست داده و به دامان جهل می افتی.

برنامه می ریزی و تصمیم می گیری، دست قهاری نقشه های تو را نقش برآب می کند.

سر از مطلبی در نمی آوری و جاهلی، به ناگاه چشمه ی نوری از درونت می جوشد و نکات مبهم دیرینه برایت چون روز روشن می گردد.

کسی را امکان فرار از حکومت او نمی باشد.

هیچ قدرتی را مجال ایستادگی در مقابل اراده ی کوبنده ی او نیست.

هیچ تدبیری به پای حکمت بالغه ی او نمی رسد.

اوست که هر لحظه و هر آن ما را می چرخاند و می پیچاند و زیر و رو می کند.

پس بندگان را گریزی نیست جز اینکه خواست و اراده و تصمیم خود را با اراده ی بی انتهای خالق هستی هم جهت نموده، سر تسلیم در مقابلش فرود آورده و با رضایت و غضب او هماهنگ شوند....»

ادامه دارد.