راز کیمیا (۹)

پسران پیرمرد در حیاط خانه او جمع شده اند ، رضا درخت ها و گلها را هرس می کند و حسین باغچه را آب می دهد ، چند کبوتر کنار دیوار نشسته اند و گندم هایی را که روی زمین ریخته بر می چینند .

رضا : این بحث دیشب پدر ، خیلی جالب شده بود، توی خانه ما که خیلی راجع به آن صحبت شد . همسرم می گفت : چرا ما را هم نمی بری تا «راز کیمیا» را یاد بگیریم .

احمد : اتفاقا دختر من هم مرتب می پرسد آخرش چی میشه این «راز کیمیا»؟!

حسین : بالاخره این عشق «راز کیمیا» همه فامیل را کشانده اینجا.

رضا : اما انگار روی هیچ کس به اندازه نیما اثر نگذاشته دیگر اثری از آن آدم پر طمطراق همیشگی نیست ، از آن ژست های که روز اول می گرفت و با گوشه چشم به همه نگاه میکرد، خبری نیست.

احمد : دیر می آمد و زود می رفت .

محمد : واقعا خدا را شکر، تو خانواده فقط این یکی یه جورایی بود که اونم الحمدالله درست شد.

از داخل ساختمان صدای جاروبرقی می آید . خانم ها ی فامیل به شدت سرگرم نظافت هستند و در همان حال با یکدیگر گفتگو می کنند .

• حیف نیست خونه به این بزرگی بی استفاده مونده ؟

• من بعد همه ما برای شنیدن رازکیمیا می آییم اینجا .

در این وقت زنگ در به صدا در آمده و محسن نیز با دستگاه اکو و تجهیزات صوتی از راه می رسد و بعد هم به کمک امید آنها را راه اندازی می کند .

پاسی از شب گذشته حاضران کم کم برای شنیدن یکی دیگر از پیام های پیرمرد آماده شده اند .

خانم ها اتاق مطالعه را برای نشستن انتخاب می کنند و آنجا می نشینند. نیما کتابی را که در دست دارد داخل قفسه می گذارد و به مردان خانواده ملحق می شود.

ا زیمید در حال باز کردن یک پاکت است. رضا میکروفن کوچکی را به یقه لباس او نصب کرده و می گوید این طوری صدا به همه می رسد . پیرمرد اینگونه نوشته است:

عزیزانم! فرزندانم دلبندم !

امام زمان (ع) بعد از خواندن نماز بر پیکر پدر بزرگوارش برای رهایی از مکر دشمنان از دیدگان مردم غایب شدند. اگر چه قبل از آن هم تنها عده ای از خواص و یاران نزدیک امام عسکری (ع) اجازه دیدار و زیارت او را یافته بودند، لیکن این بار غیبت به معنای دیگری آغاز شده بود .

اما عزیزان من! غیبت باعث تعطیلی امامت امام (ع) نمی شود، پس ایشان باید همچنان به انجام وظایف خویش ادامه می دادند. به این ترتیب حضرت برای ادامه ارتباط خود با مردم رابط هایی را برگزیدند که نایب نامیده می شدند. این نایبان سوال ها، هدایا و وجوهات مردم را به حضرت رسانیده و پاسخ امام را بر می گرداند. بسیاری از این سوال ها شامل احکام و مسائل شرعی ، بسیاری نیز مسائل اعتقادی و معارفی بوده است. تعداد زیادی از آنها ضبط شده و در کتاب ها موجود است. بعلاوه امام (ع) نامه هایی برای مردم نوشته اند که اصطلاحا به آنها «توقیع» گفته می شود . در این توقیعات ، دستورات و فرامین و توصیه های امام زمان (ع) برای مردم شرح داده شده است .

از جمله توقیعاتی که حضرت برای یکی از نائبان خاص خود نگاشته اند این نامه است:

«... خداوند ما و شما را از فتنه ها حفظ کند ، به ما و شما روح یقین عنایت فرماید ، ما و شما را از بدی عاقبت محافظت نماید .

به ما رسیده است که جماعتی در دین خود دچار تردید شده اند و در مورد والیان امر (امامان معصوم)خود به شک و تردید افتاده اند، این خبر ما را به غصه و اندوه وا داشته است . این غم و اندوه ما به جهت شماست نه برای خود ما، و تأسف و تأثر ما صرفا به خاطر شماست نه ما، زیرا خداوند با ماست ، دیگر نیازی به غیر او نداریم . حق با ماست ، هر کس از ما دوری گزیند ما را به وحشت نمی اندازد. ما پرورده ی پروردگار خود هستیم و دیگران پرورده ی ما هستند .

شما را چه شده که در وادی ضلالت حیران و در بیایان گمراهی سرگردان شده اید؟ مگر نشنیده اید که خدای تبارک و تعالی می فرماید : یا ایها الذین آمنوا ، اطیعو الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم

ای کسانی که ایمان آورده اید ، از خدا اطاعت کنید و از پیامبر و «اولی الامر» که از شماست، اطاعت کنید.

مگر از اخبار و احادیثی که در رابطه با امامان گذشته و تنها بازمانده ی آنها به شما رسیده است، آگاهی ندارید؟! مگر نمی دانید که چه سرنوشتی برای امامان تعیین شده و قبلا به شما رسیده است؟! مگر نمی دانید که خداوند چه مشعلهایی برای شما بر افروخته؟! و چه پناهگاههایی برای شما ساخته است؟! که از روزگار آدم ابوالبشر تا به عهد امام پیشین – پدرم امام حسن عسکری(ع) – هرگاه پرچمی ناپدید شده، پرچمی به جای آن ظاهر شده است، و هرگاه ستاره ای غروب کرده ، ستاره ای دیگر طلوع نموده است . پس هنگامی که پدرم درگذشت ، خیال کردید که خدا دین خود را باطل خواهد ساخت؟! و رابطه خود را با بندگانش قطع خواهد کرد؟!‌ نه هرگز! چنین چیزی نیست و تا روز رستاخیز چنین چیزی اتفاق نخواهد افتاد، تا علیرغم اکراه شما، امر خدا ظاهر گردد.

پدرم بر شیوه ی پدران بزرگوارش گام برداشت و سرانجام سعادتمند دیده از این جهان برتافت ،‌اما دانش او پیش ماست ، و وصیت او بر ماست . اخلاق او و جانشینی او – پرکردن خلا ناشی از درگذشت او – با ماست . هرگز کسی در این منصب با ما به نزاع بر نمی خیزد جز اینکه ستمگر و تبهکار باشد ! و جز ما کسی چنین ادعایی نمی کند مگر اینکه کافر و ملحد باشد ! اگر مشیت خدا نبود – که امر او هرگز مغلوب نمی شود و راز او هرگز بر ملا نمی گردد – حقّ ما را آشکار می ساخت و دلهای شما را روشنی می داد و هرگونه شک و تردید را از دل شما می زدود . ولکن آنچه او بخواهد همان خواهد شد و برای هر اجلی کتابی هست .

پس از خدا بترسید و تسلیم ما شوید ، و کار را به ما واگذارید برماست که شما را از سرچشمه سیراب بیرون آوریم چنانکه بردن شما به سوی چشمه از ما بود و در پی شکف آنچه از شما پوشیده شده نروید. از راه راست منحرف به راه چپ منحرف نگردید و با مودت نسبت به ما حرکت مستقیم خود را برآئین روشن قرار دهید که من شما را خیرخواهی نمودم ، خداوند بر من و شما گواه است ...» .

و در توقیعی دیگر نیز امام چنین فرموده اند:

«چگونه است که به فتنه افتاده در وادی سرگردانی گام می سپارند ؟ و به چپ و راست منحرف می شوند ؟ از دین خود دوری گزیده اند یا در دین خود دچار تردید شده اند ؟ با حق در آویخته اند یا از روایات راست و درست بی خبراند ؟ یا آگاهند و خود را به فراموشکاری می زنند ؟!

مگر نمی دانند که زمین هرگز خالی از حجت نخواهد بود ؟ یا ظاهر و آشکار ، و یا غائب و پنهان !

مگر نمی دانند که امامهای آنها ، بعد از رسول اکرم (ص) یکی پس از دیگری به طور منظم آمده و رفته اند . تا نوبت به امام پیشین – یعنی پدر بزرگوارش امام حسن عسکری (ع) رسید ، که به فرمان خدا به این مقام منصوب شد و به جای پدران بزرگوارش نشست و مردمان را به سوی حق و صراط مستقیم رهنمون گردید . او نیز قدم به قدم راه پدرانش را پیمود و سرانجام به جانشین خود عهد امامت را تسلیم نمود . خداوند جانشین او را از دیده ها پوشیده داشت و جایگاهش را پنهان ساخت ، و این بر اساس مشیت خدا بود که در قضای حتمی خدا گذاشته و در تقدیر الهی قطعیت یافته بود . و اینک موقعیت او با ماست و دانش و فضیلت او در اختیار ماست . اگر خداوند اجازه دهد در مورد آنچه منع فرموده ، و برطرف سازد آنچه (غیبت) را که مقرر نموده ، حق را در نیکوترین شکل و روشنترین قالب آن عرضه می نماید ، و خود از پشت پرده ظاهر می شود ، و حجت خود را اقامه می کند ، ولکن تقدیر الهی شکست ناپذیر ، و اراده ی او تردید ناپذیر است و از مشیت او نتوان پیشی گرفت .

باید پیروی هوای نفس را به کنار گذاشته ، براساس اعتقاد خود استوار بمانند و از آنچه که از دیده هایشان پوشیده شده ، جستجو نکنند ، تا به گناه نیفتند ، و از آنچه خدای پوشیده نگهداشته ،‌ پرده برندارند تا پشیمان نشوند . »

در دوران غیبت صغرا افراد زیادی به محضر آن بزرگوار تشرف یافته اند و از فیض وجودش بهره مند گشته اند .

از همین مسئله ی ادامه ی ارتباط امام(ع) و مردم از طریق نامه ها و توقیعات و تشرف یافتن افراد به آستان مبارک آن حضرت(ع) به این نکته مهم پی می بریم که غیبت معنی «نبودن و نیست شدن» نمی دهد. بلکه صرفا به مفهوم «دیده نشدن» و یا «ناشناس ماندن» آن حضرت می باشد در روایات چنین آمده که آن بزرگوار در بازارها و شهرها آمد و رفت می نمایند، در مراسم مذهبی شرکت جسته، پای بر فرش های مردم می نهند و در ایام حج حتما به زیارت خانه خدا می روند در همه این احوال مردم او را می بینند لیکن نمی شناسند و نمی دادنند که او امامشان است .

***

حالا دیگر همه ی میهمانان منزل پدر بزرگ را ترک گفته اند. ساختمان در سکوت و تاریکی فرو رفته، تنها چراغ کتابخانه سوسو می زند و گه گاه صدای ورق خوردن کتابی به گوش می رسد و باز دوباره سکوت حکم فرما می شود.

ادامه دارد.