هزاران سال است که:

زمین در رنج و تعب به سر می برد و در سوز و گداز است.

هزاران سال است که :

زمین شاهد عرض اندام و جولان حق ستیزان بر پهنه ی خویش بوده.

هزاران سال است که:

زمین حضور ظالمان و ستمگران را بر خود تحمل نموده.

هزارن سال است که:

نظاره گر بر زمین ماندن احکام الهی و پایمال گشتن حق آفریدگار خویش بوده.

هزاران سال است که:

زمین از تماشای صحنه ی با شکوه و یکپارچه ی عبودیت و بندگی خداوند محروم مانده است.

او تشنه است و عطشناک جرعه ی زلال عدالت؛ بی قرارانه انتظار می کشد، انتظار تحقق آن وعده ی الهی که بر زبان رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله جاری گردید که:

«اگر از دنیا جز یک روز باقی نماند خداوند آن روز را به قدری طولانی می گرداند که در آن مردی را از اهل بیت من بر می انگیزد که نامش هم نام من است، زمین را پر از عدل و داد می کند آن چنان که از ظلم و ستم پر شده باشد.» (روزگار رهایی/ج۱/ص۲۵۵)

آری بی تردید او می آید و بساط ظلم و جور را برچیده و زمین را از شهد شیرین عدالت سیراب می سازد.

لکن آیا ظلم چیست و حق و عدل کدام است؟!

ظلم: در لغت به معنای ناقص کردن حق و یا گذاشتن شیء در غیر موضع خویش می باشد. (قاموس قرآن/ج۴/ص۲۷۰)

حق: در اصل به معنای مطابقت و موافقت است و ضد باطل است.

در مجمع ذیل آیه ی هفت انفال چنین آمده: حق آن است که شیء در موضع خود واقع شود. (قاموس قرآن/ج۲/ص۱۵۹)

عدل: به معنی ضد جور می باشد. در تفسیر صافی ذیل آیه ی هفت سوره ی الرحمن از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل می کند که:

«بالعدل قامت السموات و الارض.»

به واسطه ی عدل است که آسمان ها و زمین برافراشته می ماند. (قاموس قرآن/ج۴/ص۳۰۱)

قسط: به معنی عدالت و نصیبی که از روی عدل باشد.

مقسطین: عادلان.

بنابراین لازمه ی اجرای عدل این است که حق در جایگاه خود قرار گیرد و قائم موعود -این آخرین ذخیره ی الهی- مسئولیت سنگینی را بر عهده دارد که زمین را از عدل و داد سرشار نماید پس از آن که از ظلم و جور پر شده باشد.

بی تردید اولین حقی که آن بزرگوار برای احقاق آن به پا می خیزد حق خداوند تعالی به عنوان خالق و مالک هستی می باشد. او صاحب اختیار بندگان خود بوده و این حق را بر گردن آن ها داشته و دارد که فرمان رسولانش مورد اطاعت قرار گرفته و حدود و احکام وی اجرا گردد و آفریدگان همگی تنها او را عبودیت نموده و هرگز غیر او را نپرستیده و کسی را جایگزین او ننموده و در کنارش شریکی قرار ندهند و در مقابلش عصیان و سرکشی ننمایند، کما این که امام سجاد علیه السلام فرمودند:

«حق بزرگ خداوند بر تو این است که او را بندگی نمایی و هیچ کس و هیچ چیز را با او شریک نسازی.» (رساله ی حقوق امام سجاد علیه السلام)

و نیز در قرآن کریم آمده:

«هرگز به خداوند شرک نیاور که یقینا شرک ظلم بزرگی است.» (لقمان/۱۳)

 

ادامه دارد.