منشور انتظار(۱۲)

 

پیش از این در شرح عبارت «فقو قلوبنا علی الایمان به حتی تسلک بنا علی یدیه منهاج الهدی و المحجة العظمی و الطریفة الوسطی» گفتیم که مرشد و راهنمای حقیقی انسان ها، تنها امام و ولیّ معصوم می تواند باشد. این اوست که به رشد و صلاح بندگان تسلط و آگاهی داشته و خود نیز توانایی دخل و تصرف و اعمال ولایت در جهت خیر آنان را دارا می باشد.

اکنون در ادامه ی شرح همین فراز لازم است به فرقه ها و مسلک های دروغین و مدعیان کاذب طریق رشد اشاره نماییم.

از همان آغاز ارسال پیامبران و شکل گیری دین خداوند، مسلک های دروغین نیز توسط شیطان و یارانش اختراع و معرفی شده و با فریب و نیرنگ پیروان بسیاری نیز بدست آورده است.

اکنون نیز وارثان همین مکاتب باطل در جوامع امروزی همچنان فعالیت داشته و قشر عظیمی از نسل جوان را به خود جذب می نماید.

برخی عنوان درویش و قطب و پیر و مرشد به خود داده و کشکول و تبرزین بردوش گرفته و ادعا کرده اند که پیروان خویش را به راه و طریق حق رهنمون می سازند.

اینان با ارائه ی اذکار و اوراد خاص و فرستادن افراد به دنبال تمرین های اختراعی و خود ساخته به سیر و سلوک های عجیب واداشته اند تا به خیال خود آنان را به مقام وصل نائل نمایند.

و برخی نیز در قالب هایی نوین و امروزی تر به فعالیت خود ادامه می دهند.

لازم به ذکر است که خداوند به روح آدمی قدرت های فوق العاده ای بخشیده است لذا توانایی انجام امور شگفت آوری را دارا می باشد. در حالت معمول این استعداد های شگفت آور روح به وسیله ی حصاری به نام جسم و بدن محدود گشته و روح تا زمانی که در بدن محبوس می باشد میدان حرکت و مانور بسیار اندکی دارد در نتیجه اعمالی که انجام می دهد بسیار محدود خواهد بود.

همواره بسیاری از مردم با اطلاع از وجود این قدرت های لایتناهی به تقویت آن ها پرداخته و با انجام ورزش ها، تمرین ها و ریاضت های گاه سخت و طولانی گوشه ای از این توانایی های نامحدود را تحت اختیار گرفته و برای انجام مقاصد خاصی مورد استفاده قرار داده اند.

کسانی که در این مسیر گام برداشته و به قدرت نمایی روحی پرداخته اند، گاه افرادی متدین و با ایمان بوده و از روش های مشروع و خدا پسندانه به این توانایی ها رسیده و آن را در همین راستا به کار گرفته و می گیرند، گاه نیز اشخاص سودجو و شیطان صفتی بوده اند که خواسته اند به این وسیله جوانان را به سوی خود جلب نمایند.

متأسفانه آن چه ما در جامعه ی امروزی شاهد آن هستیم شکل دوم این حقیقت بوده و مکاتبی چون بودائیسم، مدیتیشن و ذن از جمله ی آن ها می باشند.

این مکاتب پر آوازه که از طریق فعالیت های مدیتیشن یوگا و ذن به معرفی خود و جذب جوانان می پردازند، ورزش ها و تمریناتی از قبیل تمرکز فکر، کنترل هواس و القاء مثبت گرایی در قالب جملات زیبا و دعاهای ساختگی همگی از جمله فعالیت های این قبیل مکاتب می باشند.

مروجین چنین تفکراتی باورهای خود را به نحوی ناپیدا و نامحسوس با پوشش ورزش و تمرین تبلیغ کرده و به تدریج جوانان را بیش از پیش به مکتب باطل خویش پایبند می سازند. مکاتبی که در نهایت خود، به بت پرستی رسیده و بندگی شیطان را به ارمغان می آورند.

برای حفظ جامعه از نفوذ چنین اندیشه های باطلی که به عکس ظاهر منطقی و پرجاذبه، درونی بس پوچ و بی محتوا دارند، راهی بهتر از این به نظر نمی رسد که امام و مرشد حقیقی مردم را به آن ها شناسانده و پرده از جایگاه و کمالات آسمانی او برداریم، دست نسل جوان را در دست این پدر مهربان قرار دهیم تا با چشیدن حلاوت و شیرینی محبت های پدرانه اش هرگز رغبتی به ایجاد ارتباط با اغیار نشان ندهد.