بسم الله الرحمن الرحیم

خدمت به کدامین آستان؟!

 

این شیعه خانه بودن ایران خود حقیقتی ست. اعماق قلب هر ایرانی را که نظر بیفکنیم پرتویی از محبت و اشتیاق نسبت به اهل بیت عصمت علیهم السلام شراره می کشد. اگر چه ایام عاشورا و اربعین و غدیر و نیمه شعبان و... جلوه های این شوریدگی ظاهر گشته و نمود بیشتری می یابد لیکن ریشه های آن همیشگی ست.

هرکس را که می بینی محبوبی از این خاندان برگزیده و ردای خدمتش به تن نموده: یکی شیفته ی سالار شهیدان حسین بن علیست، وان یک دل در گرو مهر ابوالفضل العباس سپرده، این پایبند سفره ی حضرت رقیه (س) و آن دیگری دخیل قنداقه علی اصغر و یکی هم حلقه نوکری سیده ی زنان عالم زهرای مرضیه را به گوش گرفته و فاطمیست!

بدون تردید محبت و اخلاص نسبت به آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین نجات از آتش است. این وعده ایست که روایات به ما داده اند، لیکن به نظر نمی رسد این شکل از دلبستگی و دوست داشتن همان ادای وظیفه ای باشد که مورد توقع خالق حکیم بوده و جوابگوی وظیفه ای به حساب آید که خداوند به عنوان تمسک بر گردن بندگان نهاده و تکلیف نموده است!

در آن پیمان نامه ازلی و میثاق ابدی که از ما امضا گرفته اند، اطاعت و سرسپردگی نسبت به حجت زمان و ولیّ دوران محور اصلی عبودیت شمرده می شود و هر کس باید امام زمان خود را شناخته و از پی جلب رضایت وی برآید، و با فرمانبرداری و انقیاد مخلصانه در آستانش برات بهشت را به کف آورد، چرا که در روز بازپسین مردم هر عصری با امام و مقتدای زمان خود به محشر آمده و عصیان و انقیادشان از فرامین او به حساب کشیده شده و در قبال او پاسخگو خواهند بود.

چنان لزومی از متابعت تنها در مورد وی یعنی حجت و ولی الهی صدق و مصداق پیدا می کند و واضح است که اشتیاق قلبی نسبت به سایر کریمان این خاندان نباید چنین نکته ای بس عظیم را از خاطر ما محو سازد که ارباب خانه امروز چه کسیست و پیشانی اطاعت به آستان کدامین بزرگ باید سایید؟

به بیان دیگر نباید پنداشت که خداوند برای امت محمد صلی الله علیه واله دوازده پیشوا و چهارده معصوم آفریده تا هر یک را که پسندیدند به مولویت انتخاب نموده و دل به خدمتش سپرده و از درگاهش حاجت طلبند و همین را اداء تکلیف بندگی خود فرض کنند، یقینا امروز امیر این کاروان - بی آنکه از اعتبار و قداست و عظمت دیگر معصومین بکاهد– حضرت مهدی عج می باشد، سر سلسله امامت و وصایت بدو ختم می گردد. آن بزرگوار به اراده ی خداوند مسئول اداره خلایق و مرجع رجوع مردمان می باشد وسعت حاکمیت او بیکران و مهر قبولش بر پای هر حاجتنامه است، آستان بوسی جد شهیدش ابا عبدالله الحسین علیه السلام به امضای او رسیده و درخواست حاجت بَران به بارگاه آن گرامیان به دستان مبارک ایشان اعطا می شود.

بنابراین زائر با معرفت آستان رضوی کسی خواهد بود که باور داشته باشد حجت زمان، امروز گرامی فرزند علی بن موسی الرضا علیه السلام، مهدیست و زیارت حرم شریف حسینی ع ( و دیگر مشاهد شریفه) در صورتی مقبول درگاه الهی خواهد بود که زائر، امام زمان خویش حجه بن الحسن العسکری (عج)را شناخته و اطاعت نموده باشد.

لذا با توجه به جایگاه تعیین کننده و عظمت شأن امام عصر (عج) ،شایسته این است که بیشترین ارادت و فروتنی و ابراز محبت قلبی و مهمتر از همه خدمتگزاری هر یک از ما ابتدا به پیشگاه مولایمان باشد و مجال و فرصت عمر و مال و ثروت و توانمندی های خویش را در راه ایشان مصرف کنیم و دیگر افراد این خاندان را نیز به احترام و به محبت او مهر ورزی نموده و با نیابت از طرف آن حضرت خدمت کنیم که در این صورت سر رشته ی خدمتگزاری به محضر او ختم خواهد گشت.

سلوک راه حق و خدمت امام شفیق 

گرت مدام میسر شود زهی توفیق