پادشاه هفت اقلیم

 

چه بسیار اوقات سرو کارشما به یک مؤسسه  و دردسرهای مختلف اداری آن افتاده و هنگام خارج شدن از آن با خود گفته اید کاش کارها به دست من می بود تا با یک قانون صحیح و مدیریت حساب شده همه ی امور را سامان می بخشیدم.

احتمالا بارها از خاطرتان گذشته که هرگاه جای فلان مدیر مدرسه و رئیس دانشگاه بودم حتما خلاقیت و ابتکار بیشتری به خرج داده و ایده ها و نوآوری های متفاوتی را در هر زمینه ای پیاده می کردم و... .

یا حتی این جمله بر زبانتان جاری شده که اگر مسئولیت اداره ی  کشوری را به من می سپردند بهتر از هر کسی می دانستم چگونه حکومت کنم تا عدل و عدالت و نظم و انضباط برقرار گشته و همه چیز درجای خود قرار بگیرد!

یقینا کمتر کسی هست که چنین تصوراتی به ذهن و ضمیرش راه نیافته و هرگز در تخیلاتش به آن نیندیشیده باشد!

حال اگر واقعا روزی ـ به دور از هر رؤیا و تخیلی ـ این جمله را بشنوید که: تو از امروز پادشاه و فرمانروا خواهی بود آن هم نه بر یک کشور و دیار محدود که بر سرزمینی بس گسترده و هفت اقلیم بی انتها! که اداره ی همه ی امور کوچک و بزرگ آن به تو سپرده شده و تمام مردم نیز موظف به اطاعت از تصمیمات و فرامینت می باشند، چه عکس العملی نشان خواهی داد؟!

اهداف متعالی و ایده های ناب شما برای آینده و سرنوشت آحاد سرزمینتان چیست؟

برنامه ریزی های دقیق، دستور العمل های اجرایی و مهم ترین سرفصل هایتان برای اداره امور کدامست؟

خلاصه اینکه آیا قادرید مُلک خویش را خردمندانه رهبری نموده و به سرانجام سعادت نایل سازید؟!

پایتخت هفت اقلیم

 

اقلیم اول که همانا پایتخت و ایالت مرکزی و مقر حکومت وجود شما به شمار می آید قلب است!

قلب اگر در سلامت و صحت باشد، بوسيله آن مى‏فهمی و درك مى‏كنی، بدى‏ها و نيكی ها را از هم تميز مى‏دهی و خير و شرشان را در مى‏يابی به شرط اینکه قبلا با اندیشه های ناپسند و نیت های پلید بیمارش نکرده و او را با یاد و ذکر خداوند منور ساخته باشی!

قلب امير و فرمانده ی جوارح و اعضاء تو مى‏باشد، هر چه امر نماید اعضاء بدنت اطاعت مى‏كنند و از فرمان او سرپيچى ندارند.

«النّاس على دين ملوكهم»

تو پادشاه این هفت اقلیمی و آنها را به مشی و منش و اعتقادی دلالت می کنی که خود برآنی و به سویی هدایت می کنی که به صلاح و مصلحت آن یقین داری؛ به دین و ایمانی می خوانی که بدان تدین داشته و دینداری می نمایی!

پس منطقی ست که فرمانرواییت را از قلب خویش آغاز نمایی تا قلب و عقل تو خشنودی کردگار حکیم و فرمانبری نماینده برگزیده او  را برای همه ایالات این مملکت حکم کرده و همگی را به اطاعت از سلطان و شهنشاه عالم امکان فرمان داده باشد ... .

دومین اقلیم سلطنت تو چشمان تو می باشند همان عضو شگفت انگیزی که از بخش های پیچیده ای چون ، قرنيه، عنبيه و مردمك، شبکيه، زجاجيه ، عدسی، عنبيه، صلبيه و ملتحمه و... تشکیل شده که هریک وظیفه ای را برعهده داشته و  همه با هم تلاش می کنند تا ارتباط تو را با جهان خارج برقرار سازند و دنیای برون را ـ با تمام زیبایی ها و زشتی هایش ـ به درونت بیاورند!

فراموش نکن که دیدگان باز تو، باز شکاری ایست که به صید صحنه ها و دیدنی هایی می رود که به کار نزدیک شدن و جلب رضایتمندی آن مولای محبوب بیاید و به غیر "اینها"، چنان چشم فرو می بندد که گویی اصلا وجود ندارند ... .

و یکی از همان هفت اقلیمی که باید بر آنان حاکمیت نمایی بنگر که حکومت خویش را چگونه اعمال می کنی؟!

چه سان این نعمت گرانبها را به کار خواهی گرفت تا از زیبایی های پیرامون خود بهره برده و از عبرت های آن درس گرفته و بر ناپسند هایش چشم فرو افکنده باشی!

سومین اقلیم وجودت دستگاه شنوایی و گوشهای تو هستند،

اینجا دیگر پوشش و مانعی نیست خواه نا خواه بسیاری از صداها و گفته ها شنیده و به درونت راه خواهند یافت پس ناگزیر باید در دور ریختن و فراموش کردن آنها استاد شده باشی!

حاکمیت تو به این است که آنها را در مسیر شنیدن آیات و پیام های آسمانی قرار داده و گوش به فرمان اوامر الهی سازی!

تا اینگونه گوشهایت گشوده بر صدا و شنوای کلامی گردند که تو را در اطاعت و فرمانبری بهتر و بیشتر از مولایت مدد می رساند ... .

زبان اقلیم دیگری از اقالیم و از جمله حساس ترین قسمت های وجود توست که اداره و مدیریت آن سهم مهمی از عنایت و توجه تو را به خود مصروف می دارد تا بسنجی: شایسته است چه را بر زبان آوری و چه چیز را نا گفته بگذاری!

از سخنان ناروا غیبت و بدگویی نگاهش داری و اسرار پنهان را آشکار نسازی به عوض پراکندن درّ و گوهر وصف خالق یکتا و وصف حجت و ولیّ والای او را پیشه خویش قرار داده و صرفا به هنگام ادای چنین وظیفه ای گویا گردانی و بس!

به راستی چطور می توانی بر زبانت حاکمیت داشته و آن را برای خدمت و احسان در حق مولایت عج و نشر معرفت وی به کار بگیری؟ به این فکر کرده ای؟

دست وپایت یقینا دو بازوی قوی و سلامتی که خداوند به تو بخشیده بهترین وسیله برای احسان و کرم و داد و دهش است اگر که در تدبیر و مدیریت تو برنامه ریزی دقیقی برای آن پیش بینی شده باشد!

رضای آفریدگار و شادمانی مولای تو در این است که این دست ها هرگز به سمت حرام دراز نگشته و در انجام واجبات و اعمال خیر و نیک کوتاه نباشند و پیوسته در کنار سایر جوارح همگی وقف او گشته و خادم درگاهش و شب و روز در تلاش تا بار بیشتری از دوش و خار بیشتری از راهش بر دارند... .

و اما پا هایت! تو باید آنان را تحت فرمان بگیری تا در جایی که حضورت لازم است غایب نباشی و جایی که غیبت باید حاضر نگردی و از این دو کمک بگیری تا بتوانی در مسیر دینداری از دیگران سبقت گرفته و پیش بتازی!

هنوز اقالیم و سر زمین های دیگری نیز هستند که منتظر فرمان تو می باشند.

شکم و بطن یکی از حریم های تحت فرمان توست و در اهمیت آن همین بس که معدن توشه و انبار غذای سایر اقلیم ها بوده و به زاد و ذخیره ای که می فرستد آنها نیز به انجام وظایف خویش توانا می شوند. ببین که چطور می توانی از این عضو حساس مراقبت و حراست به عمل آورده و به میانه روی عادتش دهی تا بوسیله ی او  پاک ترین و سالم ترین و غنی ترین طعام ها را در اختیار اعضا و جوارحت بگذاری که بدان قوّت یافته و نیرو و توان لازم را برای انجام خیرات و صالحات و بویژه خدمت و اطاعت مولا به دست آورده باشند.

اما از آن مهم تر دستگاه تولید مثل است که وظیفه ی بقاء نسل و ادامه حیات یک امت را بر عهده داشته و در عین حال کانون همه لذت های نفسانی نیز به شمار می آید و لذا توجه شیطان پیوسته به آن معطوف است.

و البته حق نیست که با هرزه گری ها و لذت جویی های گاه به گاه به عوض گوینده لا الله الا اله جنود شیطان را جایگزین امت گردانند.

 پس حاکمیت و استیلای تو به پاکدامنی غیرت و شرفی ست که حریم این اقلیم را محفوظ می دارد.

می بینی که سلطنت و حاکمیت  تو به این هفت اقلیم چندان آسان و سهل نیست بلکه باید سرزمین های خود را با تدبیر و شایستگی محافظت نمایی.

اکنون باید دید که رسم مملکت داری تو چگونه بوده است و تا چه میزان در تدبیر و مدیریت هر یک از این هفت اقلیم وجود خویش موفق بوده ای؟! آیا عدل و داد را به حقیقت معنا در آنان گسترده ای و آیا سلامت و بهداشت جسم و روانشان را تأمین نموده ای آیا آتیه ای سرشار از نیکبختی و عاقبت بخیری برایشان ترسیم کرده و خشنودی و دعای خیر صاحب اختیار هستی ـ مهدی عج ـ را بدرغه راهشان ساخته ای؟!