‏بسم الله الرحمن الرحیم

هیاهو نکنیم

 

اوضاع جهان در عصر غیبت در نهایت برآشفتگی و نابسامانی پیشگویی شده و بویژه شیعیان در هر کجای دنیا که باشند با دشواری ها و معضلات بسیاری روبرو خواهند بود. و اغلب طوفان گرفتاری ها را در اطراف خویش احساس می کنند در چنین موقعیتی، تدبیر و مدیریت فوق العاده دقیق و حسابگرانه ای ضرورت می یابد. خویشتن را نباختن و حفاظت از خود و خانواده از لحاظ اعتقادی و اقتصادی و سایر ابعادی که هر انسانی در زندگی با آن مواجه است، همگی در گرو مدیریت مذکور می باشد. هر نوع ضعف ایمان و عدم اعتماد به نفسی که ناشی از نداشتن توکل به خداوند و گسستن پیوند عمیق قلبی با صاحب اختیار و امام عصر و دوران باشد، دیر یا زود به سقوط در گرداب تباهی می انجامد.

«وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرينَ »

شما را به نا امنی، گرسنگى، از دست دادن اموال و جان ها و محصولات امتحان مى‏كنيم و تو اى پيامبر صابران را مژده ده. (البقرة : 155)

محمد بن مسلم از امام جعفر صادق (ع) روايت نموده كه فرمود: قبل از آمدن قائم، علاماتى براى امتحان مؤمنين خواهد بود.

عرض كردم: آنها چيست؟

فرمود: امتحانی كه خداوند در این آیه بدان تذکر داده و فرموده: به چيزى از ترس: اين ترس بيمارى‏هاى گوناگون است؛ گرسنگى: بالا رفتن قيمتها است؛ كاستن مال: قحطى است؛ خطر جانى: مرگ شايع و زياد است و نقص ثمرات زندگى: نيامدن باران است؛ پس در آن موقع به آن ها كه در عقيده به ما ثابت مي مانند بشارت ده.

عکس العمل اکثریت جامعه در مواجهه با یکی ازموارد فوق اعتراض و اعلان نارضایتی است. بسیاری به اضطراب افتاده و آرامش خویش را از کف می دهند. رویکرد مجرمانه و فحشا و سرقت و حل کردن مشکلات شخصی از طریق دست درازی به حریم سایرین افزایش می یابد. شکوه و گلایه و ناسزا گویی رواج یافته و بی صبری و نا شکیبایی و نق زدن و بد زبانی و تندی عادت مردم می گردد.

از همه مهمتر این که در این گیرودار همواره عده ای هستند که با شرح و تفصیل و دامن زدن به این نابسامانی ها و بهانه تبلیغ قرار دادنشان، به جای هر چاره جویی و گره گشایی، اذهان مردم را به سمت افکار و عقاید و باورهای شیطانی خویش دعوت می نمایند.

لیک آیا هیاهو و جنجال چاره کار است؟!

قرآن کریم در مورد گروهی از مردم چنین فرموده:

«وَ إِذا جاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذاعُوا بِهِ وَ لَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَ إِلى‏ أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ لاَتَّبَعْتُمُ الشَّيْطانَ إِلاَّ قَليلاً »

آنان مردمى هستند كه وقتى اخبارى از امنيت و يا وحشت و ترس به آنها مى‏رسد انتشار مى‏دهند، در حالى كه اگر آن را به پيامبر و اولى الامر بازگردانند از حقیقت آن آگاه خواهند شد و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نمى‏شد، جز اندكى از شما، همگى پيروى شيطان مى‏نمودید. (النساء : 83)

در این آیه ی کریمه از واژه "اذاع" استفاده شده که مصداقی از قیل و قال و هیاهو ست و با این بیان از کسانی که به نیت سوء و به مشکلات جامعه دامن زده، به بهره برداری از آن می پردازند، مذمت می نماید و ضمن ارجاع مردم به صاحب اختیار و امام دورانشان (عج) نسبت به افتادن در دام شیطان و لشکریانش هشدار می دهد.

در واقع خداوند همانگونه که ما را نسبت به امتحان سنگین عصر غیبت توسط انواع و اقسام ابتلائات آگاه ساخته و آماده باش داده به همان میزان نیز نسبت به صبر و بردباری و افزایش تلاش های سازنده، دستگیری و حمایت از یکدیگر و چاره جویی توأم با توکل و توسل به امام زمان (عج) توصیه کرده است.

لذا به طور قطع، قیل و قال و هیاهو چاره ی کار نیست، بلکه راه کار بهتری هم می توان در پیش گرفت و آن عمل به توصیه ی محکم صاحب اختیار و حجت زمان است:

«أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِيلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِكَ فَرَجُكُمْ»

برای ظهور بسیار دعا کنید که اگر چنین نمایید به برکت این دعا از گرفتاری خلاص خواهید شد.

لذا در عوض این که در اوضاع و شرایط آشفته حاکم بر جوامع بشری، ما نیز به سهم خود به فرافکنی نارضایتی ها پرداخته و برای اعلان ناخرسندی های خویش در سطح جامعه، هر کجا به یکدیگر رسیده بساطی از قیل و قال بگستریم و با انواع سخنان تند و توهین آمیز، جوّ تیره در اطراف پراکنده و موجبات فرسایش روحی و روانی همکیشان خود را فراهم آوریم؛ بکوشیم این احساس ناخرسندی از موقعیت فعلی جامعه را به سمت توسل و نیایش سوق داده و با دعای همگانی و التجاء به درگاه ربوبی خواستار ظهور نجات بخش عالم هستی شویم تا اینکه تنش منفی ناشی از خشم و کین، به انرژی مثبت دعا و درخواست همگانی تبدیل شده و زمینه ساز امر فرج گردد. إن شاء الله.