نعمت پیوند

رسول گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی ، در سر زمین عربستان پای به جهان نهاد در میان مردمی که کمترین بهره ای از تمدن و رشد اجتماعی نبرده بودند ، بدترین عادات و کردار و رسوم در میانشان رواج داشت ...

وشرایطی که اخلاق نیک و صفات نیکو  را نمی شناختند چه رسد به این که بخواهند به کسی بیاموزند و تربیت کنند.

در میان قومی  که همه ویژگیهای آنان  در یک واژه خلاصه می گردد: عرب جاهلیت!

در چنین جامعه ای ، پیامبر ی قدم به جهان نهاد که  تمام کننده و کمال بخش صفات و اخلاق نیکو بود

انّى بعثت لأتمم مكارم الاخلاق  به این ترتیب خداوند اسوه ای نیکو برای بندگان فرستاد که هم خود متخلق به اخلاق بود و آموزگار آن....

در مورد خصوصیات آن بزرگوار آمده :

... وآداب مجلس آن حضرت چنین بود که در محفلی نمی نشست و بر نمی خاست مگر با یاد خدا و در آن مکان جای مخصوص برای خود قرار نمی داد و نهی می فرمود از این عمل .

و چون داخل مجلس می شد در آخر مجلس که خالی بود می نشست و مردم را به این امر می فرمود.

به هریک از اهل مجلس خود بهره ای از اکرام والتفات می رساند و چنان معاشرت می نمود که هرکس را گمان آن بود که گرامی ترین خلق است نزد او و با هر که  ی نشست تا او اراده بر خاستن نمی کرد بر نمی خاست...و هر که از او حاجتی می طلبید اگر مقدور بود روا می کرد.

(منتهی الامال ص/22)

چنین شیوه و بر خوردی که به عنوان یکی از مکارم اخلاق پیامبر اکرم ذکر گردیده ، بی شک در فرزند گرامی او حضرت مهدی عج نیز وجود دارد. امام عصر عج  عین الله الناظره چشم بینای خداوندند

نگاه ایشان همان ویژگی نگاه پیامبراکرم را دارا می باشد یعنی به هریک از مردم چنان می نگرند که گویی صمیمی ترین دوست و آشنای ایشان است .هیچگاه ما را در میان خیل انسانها و آفریده های خداوند گم نمی کنند و صدایمان را با کلام دیگران اشتباه نمی گیرند، گذشت زمان نام و یادمان را از ذهن مولایمان پاک نکرده و فراموشمان نمی کنند

از شادی و غم ما آگاه اند از عادات و رفتارهای ما رفت و آمدهای ما و نشست و برخاستهای ما مطلع می باشند. ...

و البته نگاه نگاه را می طلبد ، مهر عطوفت ، مهربانی را ، صفا و یک رنگی را ، دوستی و صداقت .

پس نباید پدر این چنین مهربان و یاوری اینگونه صمیمی را در گیر و دار روزمرگی های زندگی ، تنها گذاریم و در انبوه اشتغالات فراموشش کنیم و جایش را با معاشران بیگانه و آشنا پر کرده و جایگاهش را به اغیار بسپاریم. به بهانه گرفتاری ومشغله ، نگاهش را نادیده بگیریم و احوال پرسی اش را بی پاسخ نهاده  و نصیحتش را نشنویم و مشورت و هم صحبتیش غافل مانده و رضایت وخشنودیش را بی ارزش انگاریم....

در روایت آمده امام صادق ع فرموده اند وقتی آیه : قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‏ نازل گردید پیامبر در میان مردم برخاسته و از همگان سوال کردند : ای مردم خداوند تبارک و تعالی برای من حقی برگردن شما نهاده آیا آن را ادا خواهید کرد؟

مردم ساکت ماندند و آن حضرت دوباره اظهار داشتند: این حق طلا و نقره یا خوردنی و آشامیدنی نیست؛ بلکه سفارش پروردگار است که فرموده :ای پیامبر ص به مردم بگو من اجری برای رسالت خود از شما نمی خواهم جز مودت و پیوند با  اهل بیتم .و مردم پاسخ دادند اگر چنین است پس باشد.

(تفسير نور الثقلين، ج‏4، ص: 571)

از یاد نبریم که پیوند و ایجاد رابطه با پدری این چنین مهر بان که عطوفت ورحم را از جد گرامی خویش به میراث برده ، ادای حق رسالت واطاعت فرمان آفریدگار اوست.

و به جا و شایسته است که در سال روز ولادت پیامبر رحمت ص به پیوند و ارتباط دوستی خویش با آخرین جانشین و وصی او نگاهی دو باره انداخته و فرصت رفاقت و انس با پدر مهربانمان را به هیچ بهانه ای از دست ندهیم.