در روایات آمده پادشاه حبشه بر عرب خشمگین و دشمن بود و تصمیم به نابود کردن کعبه داشت و لذا سپاهی بس گران به همراه فیل های بسیار در اختیار ابرهه  قرار داد تا برای حمله آماده شود.  

خبر به مردم  مکه رسید. آنان که قوا و امکان کافی برای مقابله با چنین دژخیمی نداشتند، همگی در ترس و دلهره فرو رفتند.

عبدالمطلب زعیم عرب، از نسل حضرت اسماعیل ع و وصیی از اوصیاء الهی به شمار می آمد.

چون خبر هجوم فیل سواران به گوش عبدالمطلب رسید وی  منادیانی را از پی مردم فرستاد و آنان را فرا خواند.  زن و مرد و پیر و جوان به کنار کعبه آمدند، به فرمان او با دلی نگران و چشمان اشک آلود به ندبه و زاری پرداخته به در گاه خداوند استغفار نموده و طلب نجات کردند.  

باری چون ناله و استغاثه مردم طولانی شد، عبدالمطلب اعلان کرد که قلب من روشن است و گواهی می دهد که خداوند بر ما رحم آورده و شرّ این متجاوزان را از ما دفع خواهد نمود. اکنون شما به کوه های اطراف پناه ببرید؛ مبادا در این هنگامه، آسیبی به شما برسد و تا من قاصدی پی شما نفرستاده ام همانجا بمانید... .

جمعیت راه کوه و بیابان را در پیش گرفته از شهر خارج شدند در حالی که دلشان به دلگرمی و سفارش پیرقوم و صاحب اختیارشان عبدالمطلب گرم بود و به جلالت و هیبت او نزد خداوند اطمینان داشتند.

عبد المطلب جگر گوشه اش عبدالله -پدر رسول خدا ص- را که گرامی ترینِ فرزندانش بود، به دید بانی فراز کوه ابو قبیس فرستاد و خود همچنان به مناجات و استغاثه ادامه داد:

... پروردگارا! کعبه حرم امن توست و پیامبران هدایتگر و اوصیاء پاک نهادت در این خانه ی مقدس به عبودیت و بندگی تو پرداخته اند. اینک دشمن قصد نابودی این مکان و اهل آن را نموده، ما را کجا توان ایستادگی در مقابل سپاه ابرهه می باشد و چگونه امکان ... .

عبدالمطلب هم چنان ذکر برلب داشت که گرد و خاکی به پا خاست وسیاهی جمعیتی از دور نمایان شد و هیاهویی مهیب از آمدن سپاه ابرهه خبر داد.

او از نو رو به سمت کعبه نمود و دست به دعا گشود تا آخرین اذکار خود را تا رسیدن دشمن زمزمه  کند:

اللهم بجاه محمد و على و فاطمة و الحسن و الحسين و الطيبين من آلهم ...

حالا دیگر لشکر گرد تا گرد خانه کعبه را گرفته بودند و فیل سپید رنگ با پوششی جواهر کاری شده باشکوه و قارپیش می آمد، عبدالمطلب قدم جلو نهاد، فیل به احترام او سر خم نمود، پیر عرب سر به گوش حیوان برده و آهسته گفت می دانی صاحبانت چگونه مردمی هستند و به جنگ چه کسی آمده ای؟! این مکان مکه حرم امن خداوند می باشد.

فیل سری تکان داد و عقب عقب رفت تا از یاری دشمن پروردگارش خودداری کرده باشد! در همین هنگام انبوهی از پرندگان عجیب به آسمان کعبه رسیده و یکباره و همزمان سنگ ریزه های دوزخی و سوزانی را که آورده بودند بر فرق سربازان ابرهه رها کردند و هر سنگریزه ای به سری اصابت و جمجمه ی جنگجویی را سوراخ می نمود و از سمت انتهای بدن خارج می گشت.

دقایقی در همهمه گذشت و همچنانکه خداوند وعده داده بود به دعای عبدالمطلب بلا و فتنه از حرم الهی و از مردم مکه دفع گشته و امنیت و آرامش به آن سرزمین بازگشت... .

(برگرفته از امالى شيخ مفيد-ترجمه استادولى، متن، ص: 355)

*****

درود و سلام خدا بر عبدالمطلب و پدران بزرگوارش که از انبیاء و اوصیا و آبرومندان درگاه الهی بودند و بر فرزندان پاک نهادش رسول اکرم ص و اهل بیت عصمت صلوات الله علیهم اجمعین... .

بی شک این رسم پسندیده پیامبران راستین و پیشینیان صالح خداوند بود که همواره هنگام بروز شداید و رویدادهای ناگوار بنا بر تعلیم الهی متوسل به ارواح طیبه پیامبرص و اهل بیت مطهر صلوات الله علیهم اجمعین گشته و پروردگار را به جاه و منزلت آنان قسم داده و نجات خویش را می گرفتند... .

اینک در این دوران محنت بار که غیبت مولایمان به طول انجامیده و امتحانات زمانه یکی بعد از دیگری رخ می نمایند و فتنه ها دامن بشریت را فرا می گیرند و گسستن قید و بندها و نکبت های مادی و معنوی و هرج و مرج فکری جوامع را به نابودی می کشاند، حریم ایمان در معرض هجوم ابرهه و ابرهه های دوران قرار می گیرد... .

آری در چنین هنگامه ای چقدر خالی ست جای راد مردان روشن ضمیر و پاک نهادی چون عبدالمطلب علیه السلام، تا فطرت و سرشت الهی انسان ها را مورد خطاب قرار داده و به استغفار و استغاثه ی جمعی فرمان دهند تا نفس هایی که هنوز بهره ای از صفا و پاکدامنی در خود دارند به درگاه خداوند شتافته و ظهور منجی، و رهایی و نجات زمین و مومنین را از این همه فساد و تباهی طلب نمایند.

چقدر خالیست جای مردان و زنان آزاده ای که دل نگران زمین ماندن حق بوده و بیمناک رنجش قلب کعبه ی حقیقی هدایت و امام منتظر عج...

و ای دریغ از دلی که از فراق بسوزد و یقینی که پای بست اجابت باشد...

و چقدر اندک اند کسانی که معتقد باشند، مصائب و فجایع  زمانه را  به جای قیل و قال می توان با دعا برای فرج حل کرد!