بسم الله الرحمن الرحیم
طلیعه

اندک اندک خورشید شعبان به میان آسمان می رسد و کروبیان در نغمه و سرور با اهل زمین هم صدا می شوند: خیزید و گل برفشانید که میلاد مهدی رسیده است.
مهدیا! در دل منتظرانت شور و اشتیاق زبانه می کشد، نبض محبین تو به شماره افتاده، حسرت دیدارت عمق جان را می سوزاند.
چرا برای دیدار طلعت ماه رویت بی تاب نباشیم که همواره شنیده ایم: مهدی جوانیست نیکو صورت، سیه مو، نورانی و فرزند بهترین زنان عالم؛ چگونه به پای موکب وصالت مروارید اشک نثار نکنیم حال آنکه چون تو بیایی زمستان سرد طولانی ظلم را به بهار دلاویز عدالت بدل می گردانی و حق را با همه ی شکوه و جلال، جلوه گر می سازی.
چرا شب و روز صدایت نزنیم و در حسرت هم صحبتی با تو نسوزیم که شنیده ایم مهدی جوانان را بسیار دوست دارد و در نمازهایش با چشمان اشک بار برایشان دعا کرده و از خداوند طلب توفیق و هدایتشان را می نماید.
چگونه آرزوی مجلس و محفل درس تو را نکنیم حال آنکه چون بیایی گنجینه های عقول بارور و اسرار دانش گشوده می گردد.
چگونه در خیالمان گرمای سرانگشتان مهربانت را بر سرمان تصور نکنیم حال آنکه در روایت خوانده ایم دستان پدرانه ات هر گاه برسری کشیده شود عقل آن شکوفا می گردد.
چرا شب و روز در انتظار قدومت ناله از جان نکشیم حال آنکه همه ی انبیاء و اولیاء و پاکان تاریخ شیفته و دل داده ی تو بوده اند و ظهورت را از خداوند خواسته اند.
مهدیا! حال پریشان و دل سرگشته ی ما را چه جای سرزنش، که این پیشوای معظم شیعه -امام جعفر صادق علیه سلام- است که در رسای تو می فرماید: "ای آقای من غیبت تو خواب را از من ربوده و لباس صبر بر تنم تنگ نموده و آرامش جانم را سلب کرده است".
عزیزا! به شوق آمدنت شهر را سراسر چراغان کرده اند و مشک و گلاب افشانده و نقل تر نثار نموده اند، لیکن چه جای شادیست آنجا که تو نباشی؟!
این شکوه ی اعتراض دل های غم دیده ی ماست که:
بر هـم زنیـد یاران این بـزم بی صفا را 
مجلس صفا ندارد بی یـار مجـلس آرا
ای مهربان! ای تجلی لطف و رحمت خدا! ای صبح نزدیکِ شبِ سیاه! "أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَريبٍ؟" 
مگر نمی دانی در غیبت تو شیطان صفتانِ دیوسیرت، جوانان ساده دل این امت را از هر سو در محاصره ی تهاجم فرهنگی و تباهی فکری قرار داده اند و ابرهای تیره ی غفلت و پوچی بر آسمان دلشان سایه افکن گشته است، پس کی می آیی تا با برق شمشیر بُرّانت پرده های ظلمت را بدری و صبح راستین را به بشریت هدیه کنی؟ 
چرا آمدنت تا این حد به طول انجامیده است تو که مظهر رحمانیت خدایی، قلب مهربانت مالامال از مهر و شفقت است تو که پیغام می فرستی:
" همانا، ما از رعايت حال شما كوتاهى نمى‏ كنيم و شما را از ياد نمى ‏بريم، چه در غير اين صورت، سختي ها و گرفتاري ها بر شما فرو مى‏ آيد و دشمنان شما را ريشه ‏كن كرده و از بين مى ‏برند... .”

فغانم به آسمان رسیده است از آن روز که این پیام تو را شنیده ام:
"اگر چنانچه شیعیان ما که خداوند توفیق طاعتشان دهد در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند همدل می شدند میمنت ملاقات ما از ایشان به تاخیر نمی افتاد و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان می گشت؛ دیداری بر مبنای شناختی راستین و صداقتی از آنان نسبت به ما؛ پس ما را از ایشان دور نمی دارد مگر آندسته از کردارهای آنان که ما را ناپسند و ناخوشایند است... ."
پس این همه فراق بخاطر غفلت و ناسپاسی ماست، ما در تزکیه و اصلاح خود کوتاهی کردیم و لیاقت زندگی در سایه ی مهدی را پیدا ننموده ایم!
از شدت التهاب ناله هایم به فریاد بدل می شود و دل پریشانم مرا به صحرای اضطرار می کشاند، سیلاب اشک و طنین استغاثه ام به هم می آمیزد: ای خدا! چه می شود ما را ببخشی و پاکیزه کنی؟ چه می شود ما را آنگونه که لایق اوست تربیت کنی؟ دعاهایشان را درباره ی ما اجابت نمایی؟ پس آنگاه اذن ظهورش بدهی تا بیاید و با آفتاب روح افزایش جان های عصیان زده جوانان را گرم و روشن سازد.
مهدیا! اگر نسبت به معرفت تو کم توشه و فقیر مانده ایم، اگر سرگشته ی کوچه های غفلت و گناهیم، عمر و جوانی خود را صرف چیزها و کارهایی نموده ایم که تو نمی پسندی ما را ببخش که نمی دانستیم و نا آگاه بودیم.
در عوض اکنون ای مولا! ما تو را و تنها تو را پیشوا، رهنما، سرپرست و مرشد خود قرار داده ایم و هرگز کسی را بدل و جایگزین تو قرار نخواهیم داد. پس ما را تربیت فرما تا لایق شویم تا دیگر عذری برای نیامدنت نباشد. 
چه می شود آقا امسال سال آمدن تو باشد؟! تو بیایی با دیدن سیمای ملکوتی و شنیدن نجوای آسمانیت مردان و زنان، پیر و جوان، خیل خیل باده عصیان بشکنند و دست از هر چه غفلت و نافرمانیست بشویند و بسویت بشتابند.
ای آفریدگار! به سینه ام وسعت بخش، صبوریم ده تا نشکنم و از فراق او از هم نپاشم. دعایم را مستجاب کن؛ دعای همه پاکان و نیکان را، دعای مهدی را، و بگذار امسال سال آمدن او باشد. 
آه که اگر او بیاید، هر کجا جوانی هست شوریده و شیدا خواه در مسجد و در دیر و خرابات، خواه عصیان زده و گمراه، با سِحر کلام او، چون آهویی رام سویش می خرامد و پروانه وار گرد خورشید وجودش می چرخد و روح و جان یکسره به آفتاب جانبخشش می سپارد.
پس خدایا از تو تمنّا می کنم به من بیاموزی چه باید بکنم، چه دعایی؟ چه نمازی؟ چه نذری؟ چه علمی؟ تا مستحق اجابت تو شوم. 

* * * *

آیت الله وحید خراسانی فرمودند:
اعمال زیر را در شب نیمه شعبان انجام دهید،ودیگران را هم اگاه کنید ـ که در صورت عدم اهتمام در آگاه کردن دیگران روز قیامت برای شما یوم الحسرت خواهد بود ـ قرائت سوره یس و هدیه آن به امام عصرعج و قرائت زیارت آل یاسین ودعای فرج.
اگرچه مرجع عالی قدر جهان تشیع ،اعمال فوق را برای شب نیمه شعبان تکلیف فرموده اند لیکن،هر گاه تکرار و ادامه آن در هرشب جمعه، به عنوان یک فراخوان سراسری عالم تشیع و به صورت سنت متداول و مرسوم درآید، امید است بسیار زود مورد اجابت الهی قرار گرفته و آخرین جشن میلاد عصر غیب را نیز پشت سر نهیم.
اللَّهُمَّ اكْشِفْ هَذِهِ الْغُمَّةَ عَنِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَ عَجِّلْ لَنَا ظُهُورَهُ إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً و نَراهُ قَرِيباً.